The Life of the Commander of the FaithfulAli b. Abu Talib
(This part gives) an account of the Commander of the faithful, peace be on him, the first of the Imams of the belicvers, of the rulers (wulat) of the Muslims and of God's (appointed) successors in religion after the Apostle of God, the truthful one and the trusted one, Muhammad b. Abd Allah, the seal of the Prophets, blessings on him and his pure family. (He was) the brother of the Apostle of God and his paternal cousin, and his helper (wazir) in his affair, his son-in- law (being married) to his daughter, Fatima the chaste, mistress of the women of the universe. (The full name of) the Commander of the faithful is Ali b. Abi Talib b. Abd al Muttalib b. Hashim b. Abd Manaf. (He was) the Lord of the testamentary trustees of authority (wasiyyin), the best of blessing and peace be on him. His kunya was Abu al-Hasan.
He was born in the Sacred House (i.e. the Kaba) in Mecca on Friday, the thirteenth day of the month of Rajab, thirty years after the Year of the Elephant (c.570). Nobody before or after him has ever been born in the House of God, the Most High. (It was a mark) of him being honoured by God, the Most High, may His name be exalted, and of his position being dignified in its greatness.
His mother was Fatima, daughter of Asad b. Hashim b. Abd Manaf, may God be pleased with her. She was like a mother to the Apostle of God, may God bless him and his family, and he (the Apostle) was brought up under her care.
He was grateful for her kindness and she was among the first to believe in him and she emigrated with him in the group of the emigrants. When she died, the Prophet shrouded her with his own shirt in order to protect her from the insects of the earth, and he laid her to rest in her grave in order that, through that, she might be protected from (the crushing pressure of) the narrow space within the grave. He dictated to her her last words (which were) the statement of the authority (wilaya) of her son, the Commander of the faithful, peace be on him, so that at the examination after burial, she would be able to reply with those words. He singled her out with this great favour because of her position with God, may He be magnified and exalted, and with him, peace be on hinn. The report of that is well known.
The Commander of the faithful, Ali b. Abi Talib, peace be on him, and his brothers were among the leading members of the second generation of descendants of Hashim. In this way he gained two marks of nobility, through his growing up under the care and education of the Apostle of God, may God bless him and his family. He was the first of the family of the House and of the Companions to believe in God and His Apostle. He was the first male whom the Prophet, may God bless him and his family, summoned to Islam and who answered. He never ceased to support the religion and to strive against the polytheists. He constantly defended the faith and fought against those who supported deviation (from the truth) and despotism. He spread the teachings of the sunna (the practice of thc Prophet) and the Qur'an, judged with justice and enjoined (people) to do good.
He was with the Apostle of God, may God bless him and his family, twenty-three years after the (coming) of the (prophetic) mission. Of these, thirteen years were in Mecca before thc migration when he shared with him all the persecutions and bore most of his hardships. Then there were ten years in Medina after thc emigration when he defended him against the polytheists and strove with him against the unbelievers. He protected him with his own life from the enemies of religion until the time God, the Exalted, took (the Prophet) to His heaven, raised him to the highest place in heaven and bestowed His blessings and peace on him and his family. On that day the Commander of the faithful, peace be on him, was thirty-three years of age.
On the day of the death of the Prophet, may God bless him and his family, the community differed over his Imamate. His Shia who were all the Banu Hashim, Salman, Ammar, Abu Dharr, al-Miqdad, Khuzayma b. Thabit - the man who is known as the possessor of two testimonies - Abu Ayyub al-Ansari, Jabir b. Abd Allah al-Ansari Abu Said al-Khudri and people like them among the important emigrants and Ansar, (all these) maintained that he was the successor (khalifa) after the Apostle of God, may God bless him and his family, and the Imam. (They did this) because of his outstanding merit (fadl) above all mankind, through the fact that there were gathered in him the qualities of outstanding merit, judgement and perfection, such as him being the first of the community to enter the faith, his superiority over them in knowledge of the laws, his precedence over them in fighting (jihad) and the distinction which set him apart from them in the extent of his piety, asceticism and righteousness.
Furthermore he had been specially singled out by the Prophet from among (all) his relations because of (the qualities) which no other relation, apart from him, shared with the Prophet and because of the nomination (nass) of his authority (wilaya) by God, may God be magnified and exalted, in the Qur'an where He, may His name be exalted, says:
Your authority (wali) is God and His Apostle and those believers who perfrom the prayer and pay alms (zakat) while they are bowing (in prayer). [ V 55 ]
It is known that no one except him paid alms while bowing (in prayer).
It has been established in language that wali means "the most appropriate for authority" (awla), without there being any opposition (to this definition). If the Commander of the faithful, peace be on him, was, by the stipulation of the Qur'an, more appropriate for authority among the people than themselves because of his being their wali according to the textual nomination (nass) in the Clear Explanation (i.e. the Qur'an, tibyan), it was obviously necessary for all of them to obey him, just as obedience to God, the Most High, and obedience to His Apostle, peace be on him and his family, was required because of the information about their authority (wilaya) over creatures which is given in this verse with clear proof.
(Another reason for their support for the Commander of the faithful was) because of what the Prophet, may God bless him and his family, said on the day (of the assembly) at his house. He had especially gathered the Banu Abd al-Muttalib there in order to make the (following) solemn pledge:
Whoever helps me in this matter will be my brother, my testamentary trustee (wasi) my helper (wazir), my heir and my successor after me.
Then the Commander of the faithful, peace be on him, stood up before him among all the gathering of them, and on that day he was the youngest of them, and he said:
O Apostle of God, I will help you.
Then the Prophet, may God bless him and his family, said:
Sit down, you are my brother, my trustee, my helper, my inheritor and successor after me.
This is a clear statement about the succession (after the Prophet).
In addition, there is also what (the Prophet), peace be on him and his family, said on the day of Ghadir Khumm. The community had gathered to listen to the sermon (in which he asked):
Am I not more appropriate for authority (awla) over you than yourselves?
Yes, they answered.
Then he spoke to them in an ordered manner without any interruption in his speech:
Whomsoever I am the authority over (mawla), Ali is also the authority over.
Thus he (the Prophet) required for him (Ali), through laying down obedience to him and his authority (over them), the same authority as he had over them, and which he made them acknowledge and which they did not deny. This is clear (evidence) of the nomination (nass) of him for the Imamate and for succession to his position.
Furthermore there is (the Prophet's), peace be on him and his family, statement to him at the time of setting out to Tabuk:
You are in the same position with respect to me as Aaron (Harun) was to Moses (Musa) except that there is no prophet after me.
Thus he required him (to have) the office of helping (i.e. administering) and to be characterised by love and outstanding merit over everyone. (He also required) his deputising for him both during his life and after his death. The Qur'an gives evidence for all that coming to Aaron (Harun) from Moses, peace be on them, when God, may He be magnified and exalted, said in giving a report of what Moses, peace be on him, said:
Make Aaron, my brotherly a helper for me from my family. Give me support through him and make him participate in my affair so that we may glorify You much and we may remember You frequently in that You have been a watcher over us. [ XX 29-35]
God, the Most Exalted said:
Your request is granted Moses. [ XX 36 ]
This (verse) confirmed that Aaron had a share with Moses in prophecy, and in helping in delivering the message and his support was strengthened through him by his aid. (Moses) also told him of deputising for him (when he said):
Deputise for me among my people. Act for (their) benefit and do not follow the path of the corrupters. [ VII 142 ]
This confirms his succession by the precise statement of revelation. Therefore when the Apostle of God, may God bless him and his family, gave all the ranks which Aaron had from Moscs to the Commander of the faithful, peace be on him, in the same extent, except for prophecy, (all such things) were required of him as helping the Apostle, giving him support, outstanding merit and love, because these qualities were definitely required by that. Then by the clear statement there is his deputising for him during his life and "after the prophethood" which (gives evidence of his succession) by specification of the exception, (of Prophethood) when he excludes him from it by mentioning "after".
The Imamate of the Commander of the faithful, peace be on him, was for thirty years after the Prophet, may God bless him and his family. For twenty-four years and six months of these he was prevented from administering the laws (of the office) (and had to) exercise precautionary dissimulation (taqiyya) and withdrawal. For five years and six months of these, he was troubled by wars against the hypocrites, those who broke their pledges, the unjust and those who deviated (from the religion) and he was plagued by the seditions of those who had gone astray. In the same way the Apostle of God, may God bless him and his family, had been prevented from (administering) the laws (of his office) through fear and through being spied upon, and through being a fugitive and through being exiled, so that he had no power to fight the unbelievers and no means of defending the believers. Then he emigrated and for ten years after the emigration he remained making war on the unbelievers and being troubled by the hypocrites until the time that God, may His name be exalted, took him unto Himself and made him dwell in the gardens of Paradise.
The death of the Commander of the faithful, peace be on him occurred before dawn of Friday, the twenty-first of the month of Ramadan, in the year 40 A.H. He was a victim of the sword. Ibn Muljam al-Muradi, may God curse him, killed him at the mosque of Kufa, which he had come out to in order to wake the people for the dawn prayer on the night of the nineteenth of the month of Ramadan. He had been lying in wait for him from the beginning of the night. When he (the Commander of the faithful) passed by him while the latter was hiding his design by feigning sleep amid a group of people who were asleep, he (Ibn Muljam) sprang out and struck him on the top of his head with his sword which was poisoned. He lingered through the day of the nineteenth and the night and day of the twentieth and the first third of the night of the twenty-first. Then he, peace be on him, died a martyr and met his Lord, Most High, as one who has been wronged. He, peace be on him, knew of that before its time and he told the people of it before its time. His two sons, al- Hasan and al-Husayn, peace be on them, performed (the tasks) of washing him and shrouding him according to his bequest. Then they carried him to al-Ghari at Najaf in Kufa and they buried him there. They removed the traces of the place of his burial according to his bequest which was made about that to hath of them by him, because of what he, peace be on him, knew about the regime of the Umayyads (which would come) after him, and their hostile attitude towards him. (For he knew) the evil action and abuse to which they would be led by their wicked intentions if they had been able to know that (place). His grave, peace be on him, remained hidden until al-Sadiq Jafar b. Muhammad, peace be on them, pointed it out during the Abbasid regime. For he visited it when he came to visit Abu Ja'far (al-Mansur) while the latter was in al-Hira. Then the Shi'a knew of it and they began from that time to make visitation to his (grave), peace be on him and on his pure offspring.
On the day of his death he was 63 years of age.
Ref:
Kitab al Irshad - Pages 1 - 6The Book Of GuidanceBy Shaykh al MufidTranslated by I.K.A Howard
Imam Ali (as) First in many Fields
1.
He was the only man to be born in the Kabah (The house of God)
2.
He was the first to offer homage to the Holy Prophet (PBUH&HF)
3.
He was the first to offer prayers after the Holy Prophet (PBUH&HF)
4.
He was the first to offer his services for Jihad.
5.
He was the first to receive religious instructions from the Holy Prophet (PBUH&HF)
6.
He was the first to compile and codify the Quran
7.
He was the first to be styled as "brother" by the Prophet (PBUH&HF) and on every occasion
8.
He was the first to give burial to the Prophet (PBUH&HF)
9.
He was the first to offer to sleep in the Prophet's (PBUH&HF) bed on the night of his emigration to Medina
10.
He was the first to be appointed commander in all those battles in which the Holy Prophet (PBUH&HF) didnot participate personally
11.
The honor of the propagation of the Quranic Sura, "al Bara'at" fell to Imam Ali's (as) lot
12.
He was the only man to be titled as the "Second Aaron" by the Prophet (PBUH&HF)
13.
The honor of owning a house which opened into the courtyard of the Prophet's (PBUH&HF) mosque was reserved for Imam Ali (as) alone
14.
He was the first to have the honor of being nominated by the Holy Prophet (PBUH&HF) as his succesor, testator and vice regent.
... and many many more
Imam Ali and the Ancient Prophets
1.
God gave Adam the knowledge of His names, while Ali held the entire knowledge of the Book of Allah.
2.
Adam was married with Eve in the Garden of Paradise, while God married Imam Ali (as) with Fatima (as) in heaven
3.
God styled Noah as a "Grateful Creature" and he was called the Second Adam, while Imam Ali (as) was styled as "Abu'l Ummah"
4.
God made Abraham the "Imam" or the "Leaders of men", while Imam Ali (as) was the Imam of all creation, men and Jinnis
5.
Moses was brought up in the house of Pharoah, while Imam Ali (as) was brought up in the house of the Prophet (PBUH&HF)
6.
Moses threw his rod which became a serpent, whereas Imam Ali (as), while still in the cradle, cleaved the snake into two
7.
Moses name has been mentioned 230 times in the Quran, while Imam Ali's (as) has been referred to in 300 places in the Quran
... and many many more
http://www.balaghah.net/nahj-htm/eng/id/imam-ali/index.htm
Thursday, September 6, 2007
Saturday, April 21, 2007
SERMON
sermon 1
SERMON 1
In this sermon he recalls the creation of the Earth, the Sky and the creation of Adam.
Praise is due to Allah whose worth cannot be described by speakers, whose bounties cannot be counted by calculators and whose claim (to obedience) cannot be satisfied by those who attempt to do so, whom the height of intellectual courage cannot appreciate, and the dividing of understanding cannot reach; He whose description no limit has been laid down, no eulogy and praise exists, no time is ordained and no duration is fixed.
He brought forth creation through His Omnipotence, dispersed winds through His Compassion, and made firm the shaking earth with rocks.
The foremost in religion is to acknowledge him, the perfection of acknowledging Him is to testify Him, the perfection of testifying Him is to believe in His Oneness, the perfection of believing in His Oneness is to regard Him Pure, and the perfection of His purity is to deny Him attributes because every attribute is a proof that it is different from that to which it is attributed and everything to which something is attributed is different from the attribute.
Thus whoever attaches attributes to Allah recognizes His like, and who recognizes His like regards Him two; and who regards Him two recognizes parts for Him; and who recognizes parts for Him mistook Him; and who mistook Him pointed at Him; and who pointed at Him admitted limitations for Him; and who admitted limitations for Him numbered Him.
Whoever said in what is He, held that He is contained; and whoever said on what He is held, He is not on something else. He is a being but not through phenomenon of coming into being. He exists but not from non-existence. He is with everything but not in physical nearness. He is different from everything but not in physical separation.
He acts but without connotation of movements and instruments. He sees even when there is none to be looked at from among His creation. He is only one, such that there is none with whom He may keep company or whom He may miss in his absence.
The Creation of the Universe
He initiated creation most initially and commenced it originally, without undergoing reflection, without making use of any experiment, without innovating any movement, and without experiencing any aspiration of mind. He allotted all things their times, put together their variations gave them their properties, and determined their features knowing them before creating them, realizing fully their limits and confines and appreciating their propensities and intricacies.
When the Almighty created the openings of atmosphere, expanse of firmament and strata of winds, He flowed into it water whose waves were stormy and whose surges leapt one over the other.
He loaded it on dashing wind and breaking typhoons, ordered them to shed it back (as rain), gave the wind control over the vigor of the rain, and acquainted it with its limitations. The wind blew under it while water flowed furiously over it.
Then the Almighty created forth wind and made its movement sterile, perpetuated its position, intensified its motion and spread it far and wide. Then He ordered the wind to raise up deep waters and to intensify the waves of the oceans. So the wind churned it like the churning of curd and pushed it fiercely into the firmament, throwing its front position on the rear and the stationary on the flowing till its level was raised and the surface was full of foam.
Then the Almighty raised the foam on to the open wind and vast firmament and made there from the seven skies and made the lower one as a stationary surge and the upper one as protective ceiling and a high edifice without any pole to support it or nail to hold it together. Then He decorated it with stars and the light of meteors and hung in it the shining sun and effulgent moon under the revolving sky, moving ceiling and rotating firmament.
The Creation of the Angels
Then He created the openings between the high skies and filled them with all classes of His angels. Some of them are in prostration and do not kneel up. Others in kneeling position and do not stand up. Some of them are in array and do not leave their position. Others are extolling Allah and do not get tired. The sleep of the eye or the slip of wit or languor of the body or the effect of forgetfulness does not affect them.
Among them are those who work as trusted bearers of His message, those who serve as speaking tongues for His prophets and those who carry to and fro His orders and injunctions. Among them are the protectors of His creatures and guards of the doors of the gardens of Paradise. Among them are those also whose steps are fixed on earth but their necks are protruding into the skies, their limbs are getting out on all sides, their shoulders are in accord with the columns of the Divine Throne, their eyes are downcast before it, they have spread down their wings under it and they have rendered between themselves and all else curtains of honor and screens of power. They do not think of their Creator through image, do not impute to Him attributes of the created, do not confine Him within abodes and do not point at Him through illustrations.
Description of the Creation of Adam
Allah collected from hard, soft, sweet and sour earth, clay which He dripped in water till it got pure, and kneaded it with moisture till it became gluey. From it He carved an image with curves, joints, limbs and segments. He solidified it till it dried up for a fixed time and a known duration.
Then He blew into it out of His Spirit whereupon it took the pattern of a human being, with a mind that governs him, intelligence which he makes use of, limbs that serve him, organs that change his position, sagacity that differentiates between truth and untruth, tastes and smells, colors and species.
He is a mixture of clays of different colors, cohesive materials, divergent contradictories and differing properties like heat, cold, softness and hardness.
Then Allah asked the angels to fulfill His promise with them and to accomplish the pledge of His injunction to them by acknowledging Him through prostration to Him and submission to His honored position. So Allah said:
Prostrate towards Adam and they prostrated except Iblis (Satan)." (Qur'an, 2:34; 7:11; 17:61; 18:50; 20:116)
Self-importance withheld him and vice overcame him. So that he took pride in his own creation from fire and treated contemptuously the creation from clay.
So Allah allowed Satan time in order to let him fully deserve His wrath, and to complete (man's) test and to fulfill the promise (He had made to Satan). Thus, He said:
"Verily you have been allowed time till the known Day." (Qur'an, 15:38; 38:81)
Thereafter, Allah inhabited Adam (p.b.u.h.) in a house where He made his life pleasant and his stay safe, and He cautioned him of Satan and his enmity. Then his enemy (Satan) envied his abiding in Paradise and his contacts with the virtuous.
So he changed his conviction into wavering and determination into weakness. He thus converted his happiness into fear and his prestige into shame. Then Allah offered to Adam (p.b.u.h.) the chance to repent, taught him words of His Mercy, promised him return to His Paradise and sent him down to the place of trial and procreation of progeny.
chooses His Prophets
From his (Adam's) progeny Allah chose prophets and took their pledge for his revelation and for carrying His message as their trust. In course of time many people perverted Allah's trust with them and ignored His position and took compeers along with Him. Satan turned them away from knowing Him and kept them aloof from His worship.
Then Allah sent His Messengers and series of His prophets towards them to get them to fulfill the pledges of His creation, to recall to them His bounties, to exhort them by preaching, to unveil before them the hidden virtues of wisdom and show them the signs of His Omnipotence namely the sky which is raised over them, the earth that is placed beneath them, means of living that sustain them, deaths that make them die, ailments that turn them old and incidents that successively betake them.
Allah never allowed His creation to remain without a Prophet deputized by Him, or a book sent down from Him or a binding argument or a standing plea.
These Messengers were such that they did not feel little because of smallness of their number or of largeness of the number of their falsifiers. Among them was either a predecessor who would name the one to follow or the follower who had been introduced by the predecessor.
The Prophet Hood of Muhammad
In this way ages passed by and times rolled on, fathers passed away while sons took their places till Allah deputized Muhammad (peace be upon him and his progeny) as His Prophet, in fulfillment of His promise and in completion of His Prophet hood.
His pledge had been taken from the Prophets, his traits of character were well reputed and his birth was honorable. The people of the earth at this time were divided in different parties, their aims were separate and ways were diverse.
They either likened Allah with His creation or twisted His Names or turned to else than Him. Through Muhammad (p.b.u.h.a.h.p.) Allah guided them out of wrong and with his efforts took them out of ignorance.
Then Allah chose for Muhammad, peace be upon him and on his progeny, to meet Him, selected him for His own nearness, regarded him too dignified to remain in this world and decided to remove him from this place of trial.
So He drew him towards Himself with honor. May Allah shower His blessing on him, and his progeny.
The Holy Qur'an and Sunnah
But the Prophet left among you the same which other Prophets left among their peoples, because Prophets do not leave them untended (in the dark) without a clear path and a standing sign, namely the Book of your Creator clarifying its permissions and prohibitions, its obligations and discretions, its repealing injunctions and the repealed ones, its permissible matters and compulsory ones, its particulars and general ones, its lessons and illustrations, its long and short ones, its clear and obscure ones, detailing its abbreviations and clarifying its obscurities.
In it are some verses whose knowledge (1) is obligatory and others whose ignorance by the people is permissible.
It also contains what appears to be obligatory according to the Book (2) but its repeal is signified by the Prophet's action (Sunnah) or that which appears compulsory according to the Prophet's action, but the Book allows not following it.
Or there are those which are obligatory in a given time, but not so after that time. Its prohibitions also differ. Some are major regarding which there exists the threat of fire (Hell), and others are minor for which there are prospects of forgiveness.
There are also those of which a small portion is also acceptable (to Allah) but they are capable of being expanded.
In this very sermon he spoke about Hajj
Allah has made obligatory upon you, the pilgrimage (hajj) to His sacred House which is the turning point for the people who go to it as beasts or pigeons go towards spring water. Allah the glorified made it a sign of their supplication before His Greatness and their acknowledgement of His Dignity.
He selected from among His creation those who on listening to His call responded to it and testified His word. They stood in the position of His Prophets and resembled His angels who surround the Divine Throne, securing all the benefits of performing His worship and hastening towards His promised forgiveness.
Allah the glorified made it (His sacred House) an emblem for Islam and an object of respect for those who turn to it. He made obligatory its pilgrimage and laid down its claim for which He held you responsible to discharge it.
Thus, Allah the glorified said:
". . . And (purely) for Allah, is incumbent upon mankind, the pilgrimage to the House, for those who can afford to journey there to. And whosoever denies, then verily, Allah is Self sufficiently independent of the worlds" (Qur'an,
SERMON 1
In this sermon he recalls the creation of the Earth, the Sky and the creation of Adam.
Praise is due to Allah whose worth cannot be described by speakers, whose bounties cannot be counted by calculators and whose claim (to obedience) cannot be satisfied by those who attempt to do so, whom the height of intellectual courage cannot appreciate, and the dividing of understanding cannot reach; He whose description no limit has been laid down, no eulogy and praise exists, no time is ordained and no duration is fixed.
He brought forth creation through His Omnipotence, dispersed winds through His Compassion, and made firm the shaking earth with rocks.
The foremost in religion is to acknowledge him, the perfection of acknowledging Him is to testify Him, the perfection of testifying Him is to believe in His Oneness, the perfection of believing in His Oneness is to regard Him Pure, and the perfection of His purity is to deny Him attributes because every attribute is a proof that it is different from that to which it is attributed and everything to which something is attributed is different from the attribute.
Thus whoever attaches attributes to Allah recognizes His like, and who recognizes His like regards Him two; and who regards Him two recognizes parts for Him; and who recognizes parts for Him mistook Him; and who mistook Him pointed at Him; and who pointed at Him admitted limitations for Him; and who admitted limitations for Him numbered Him.
Whoever said in what is He, held that He is contained; and whoever said on what He is held, He is not on something else. He is a being but not through phenomenon of coming into being. He exists but not from non-existence. He is with everything but not in physical nearness. He is different from everything but not in physical separation.
He acts but without connotation of movements and instruments. He sees even when there is none to be looked at from among His creation. He is only one, such that there is none with whom He may keep company or whom He may miss in his absence.
The Creation of the Universe
He initiated creation most initially and commenced it originally, without undergoing reflection, without making use of any experiment, without innovating any movement, and without experiencing any aspiration of mind. He allotted all things their times, put together their variations gave them their properties, and determined their features knowing them before creating them, realizing fully their limits and confines and appreciating their propensities and intricacies.
When the Almighty created the openings of atmosphere, expanse of firmament and strata of winds, He flowed into it water whose waves were stormy and whose surges leapt one over the other.
He loaded it on dashing wind and breaking typhoons, ordered them to shed it back (as rain), gave the wind control over the vigor of the rain, and acquainted it with its limitations. The wind blew under it while water flowed furiously over it.
Then the Almighty created forth wind and made its movement sterile, perpetuated its position, intensified its motion and spread it far and wide. Then He ordered the wind to raise up deep waters and to intensify the waves of the oceans. So the wind churned it like the churning of curd and pushed it fiercely into the firmament, throwing its front position on the rear and the stationary on the flowing till its level was raised and the surface was full of foam.
Then the Almighty raised the foam on to the open wind and vast firmament and made there from the seven skies and made the lower one as a stationary surge and the upper one as protective ceiling and a high edifice without any pole to support it or nail to hold it together. Then He decorated it with stars and the light of meteors and hung in it the shining sun and effulgent moon under the revolving sky, moving ceiling and rotating firmament.
The Creation of the Angels
Then He created the openings between the high skies and filled them with all classes of His angels. Some of them are in prostration and do not kneel up. Others in kneeling position and do not stand up. Some of them are in array and do not leave their position. Others are extolling Allah and do not get tired. The sleep of the eye or the slip of wit or languor of the body or the effect of forgetfulness does not affect them.
Among them are those who work as trusted bearers of His message, those who serve as speaking tongues for His prophets and those who carry to and fro His orders and injunctions. Among them are the protectors of His creatures and guards of the doors of the gardens of Paradise. Among them are those also whose steps are fixed on earth but their necks are protruding into the skies, their limbs are getting out on all sides, their shoulders are in accord with the columns of the Divine Throne, their eyes are downcast before it, they have spread down their wings under it and they have rendered between themselves and all else curtains of honor and screens of power. They do not think of their Creator through image, do not impute to Him attributes of the created, do not confine Him within abodes and do not point at Him through illustrations.
Description of the Creation of Adam
Allah collected from hard, soft, sweet and sour earth, clay which He dripped in water till it got pure, and kneaded it with moisture till it became gluey. From it He carved an image with curves, joints, limbs and segments. He solidified it till it dried up for a fixed time and a known duration.
Then He blew into it out of His Spirit whereupon it took the pattern of a human being, with a mind that governs him, intelligence which he makes use of, limbs that serve him, organs that change his position, sagacity that differentiates between truth and untruth, tastes and smells, colors and species.
He is a mixture of clays of different colors, cohesive materials, divergent contradictories and differing properties like heat, cold, softness and hardness.
Then Allah asked the angels to fulfill His promise with them and to accomplish the pledge of His injunction to them by acknowledging Him through prostration to Him and submission to His honored position. So Allah said:
Prostrate towards Adam and they prostrated except Iblis (Satan)." (Qur'an, 2:34; 7:11; 17:61; 18:50; 20:116)
Self-importance withheld him and vice overcame him. So that he took pride in his own creation from fire and treated contemptuously the creation from clay.
So Allah allowed Satan time in order to let him fully deserve His wrath, and to complete (man's) test and to fulfill the promise (He had made to Satan). Thus, He said:
"Verily you have been allowed time till the known Day." (Qur'an, 15:38; 38:81)
Thereafter, Allah inhabited Adam (p.b.u.h.) in a house where He made his life pleasant and his stay safe, and He cautioned him of Satan and his enmity. Then his enemy (Satan) envied his abiding in Paradise and his contacts with the virtuous.
So he changed his conviction into wavering and determination into weakness. He thus converted his happiness into fear and his prestige into shame. Then Allah offered to Adam (p.b.u.h.) the chance to repent, taught him words of His Mercy, promised him return to His Paradise and sent him down to the place of trial and procreation of progeny.
chooses His Prophets
From his (Adam's) progeny Allah chose prophets and took their pledge for his revelation and for carrying His message as their trust. In course of time many people perverted Allah's trust with them and ignored His position and took compeers along with Him. Satan turned them away from knowing Him and kept them aloof from His worship.
Then Allah sent His Messengers and series of His prophets towards them to get them to fulfill the pledges of His creation, to recall to them His bounties, to exhort them by preaching, to unveil before them the hidden virtues of wisdom and show them the signs of His Omnipotence namely the sky which is raised over them, the earth that is placed beneath them, means of living that sustain them, deaths that make them die, ailments that turn them old and incidents that successively betake them.
Allah never allowed His creation to remain without a Prophet deputized by Him, or a book sent down from Him or a binding argument or a standing plea.
These Messengers were such that they did not feel little because of smallness of their number or of largeness of the number of their falsifiers. Among them was either a predecessor who would name the one to follow or the follower who had been introduced by the predecessor.
The Prophet Hood of Muhammad
In this way ages passed by and times rolled on, fathers passed away while sons took their places till Allah deputized Muhammad (peace be upon him and his progeny) as His Prophet, in fulfillment of His promise and in completion of His Prophet hood.
His pledge had been taken from the Prophets, his traits of character were well reputed and his birth was honorable. The people of the earth at this time were divided in different parties, their aims were separate and ways were diverse.
They either likened Allah with His creation or twisted His Names or turned to else than Him. Through Muhammad (p.b.u.h.a.h.p.) Allah guided them out of wrong and with his efforts took them out of ignorance.
Then Allah chose for Muhammad, peace be upon him and on his progeny, to meet Him, selected him for His own nearness, regarded him too dignified to remain in this world and decided to remove him from this place of trial.
So He drew him towards Himself with honor. May Allah shower His blessing on him, and his progeny.
The Holy Qur'an and Sunnah
But the Prophet left among you the same which other Prophets left among their peoples, because Prophets do not leave them untended (in the dark) without a clear path and a standing sign, namely the Book of your Creator clarifying its permissions and prohibitions, its obligations and discretions, its repealing injunctions and the repealed ones, its permissible matters and compulsory ones, its particulars and general ones, its lessons and illustrations, its long and short ones, its clear and obscure ones, detailing its abbreviations and clarifying its obscurities.
In it are some verses whose knowledge (1) is obligatory and others whose ignorance by the people is permissible.
It also contains what appears to be obligatory according to the Book (2) but its repeal is signified by the Prophet's action (Sunnah) or that which appears compulsory according to the Prophet's action, but the Book allows not following it.
Or there are those which are obligatory in a given time, but not so after that time. Its prohibitions also differ. Some are major regarding which there exists the threat of fire (Hell), and others are minor for which there are prospects of forgiveness.
There are also those of which a small portion is also acceptable (to Allah) but they are capable of being expanded.
In this very sermon he spoke about Hajj
Allah has made obligatory upon you, the pilgrimage (hajj) to His sacred House which is the turning point for the people who go to it as beasts or pigeons go towards spring water. Allah the glorified made it a sign of their supplication before His Greatness and their acknowledgement of His Dignity.
He selected from among His creation those who on listening to His call responded to it and testified His word. They stood in the position of His Prophets and resembled His angels who surround the Divine Throne, securing all the benefits of performing His worship and hastening towards His promised forgiveness.
Allah the glorified made it (His sacred House) an emblem for Islam and an object of respect for those who turn to it. He made obligatory its pilgrimage and laid down its claim for which He held you responsible to discharge it.
Thus, Allah the glorified said:
". . . And (purely) for Allah, is incumbent upon mankind, the pilgrimage to the House, for those who can afford to journey there to. And whosoever denies, then verily, Allah is Self sufficiently independent of the worlds" (Qur'an,
Wednesday, January 24, 2007
الرد على موقع افتراء ويب في قصة الحسين (ع)
اعداد شبكة الشيعة العالمية
الحسين عليه السلام في نظرة شيخ الناصبة ابن تيمية : وكان / في خروجه وقتله من الفساد مالم يكن يحصل لوقعد في بلده ، فإن ما قصده من تحصيل الخير ودفع الشر لم يحصل منه شيء ، بل زاد الشر بخروجه وقتله ، ونقص الخير بذلك ، وصار ذلك سببا لشر عظيم . وكان قتل الحسين مما أوجب الفتن ( منهاج السنة ج4 / 530 )
نقــول
في هذا الموضوع جاء كاتبه - بزعمه - يخبرنا القصة الحقيقية لمقتل السبط الشهيد عليه السلام ولم يرى الا ان ينقل عن ابن كثير الدمشقي هو وشيخه ابن تيمية ويستشهد باقوالهما بالرغم من انكارهما لكثير من الظواهر الكونية و خوارق العادات التي حدثت بعد مقتل الحسين ( ع ) ...!! وكأن كاتب هذا الموضوع لم يرى غيرهما يوافقه فجاء بكل غث من كتابيهما يدسه لنا لكي يخبرنا كما زعم بالقصة الحقيقية لمقتل الإمام الحسين عليه السلام ..فيا لله و لهذه القصة التي تعتمد على الكذب و الروايات الضعيفة و ترك الصحيحة و الحسنة منها - كما سنبينه - لتصحيح ما يريدون تصحيحه للطعن بالحسين ( ع ) و لتبرئة يزيد بن معاوية من دم الحسين عليه السلام !!.والأدهى من ذلك ان الكاتب اراد ان يظهر ان الحسين عليه السلام إنما خرج لخلافة زائلة و ملك عضوض و ليس للإصلاح .. بل ان في خروجه مفسدة تبعا لمقولة شيخه ابن تيمية !. فلا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم و سيعلم الذين ظلموا آل محمد أي منقلب ينقلبون ..ولقصده هذا اورد الكاتب 4 روايات عن بعض الصحابة ينصحون حسينا عليه السلام بعدم الخروج توهم بان خروجه ( ع ) لم يكن مجديا و بعضها توهم بانه ( ع ) خرج طلبا للدنيا وهي كالتالي :-1 ) .. قول ابن عمر للحسين عليه السلام : "( إني محدثك حديثا : إن جبريل أتى النبي فخيره بين الدنيا والآخرة فاختار الآخرة ولم يرد الدنيا ، الخ ) .. فابن عمر يرى الحسين ( ع ) بمنظاره عندما ابى مبايعة علي ( ع ) بينما
بايع يزيد وقبله معاوية وبنظرته تلك ظن ان الحسين مثله يريد الدنيا فحسب ولذلك نصحه بعدم الخروج لأنه لن يصيب من الدنيا شيئا ذاهلا عن ان الحسين ( ع ) لم يخرج طلبا للخلافة و انما لطلب الإصلاح في أمة جده ( ص ) .. 2 ) الرواية الثانية و هي رواية سفيان بسند صحيح - كما قال الكاتب بنفسه - عن ابن عباس أنه قال للحسين في ذلك : ( لولا أن يزري - يعيبني ويعيرني- بي وبك الناس لشبثت يدي من رأسك، فلم أتركك تذهب ) .. فقد بتره الكاتب لأنه رأى ان رد الحسين عليه السلام لإبن عباس :"( لأن أقتل في مكان كذا و كذا أحب إلي من أن أقتل في مكة )"
و قول ابن عباس :"( فكان هذا الذي سلى نفسي به ) " يهدم ما يريد ان يبينه و يدعيه و هو خروج الحسين عليه السلام طلبا للخلافة لا خوفا من إستحلال مكة بقتله فيه فما كان منه الا ان بتر رد الحسين عليه السلام و جواب ابن عباس .. وهكذا يفعل النواصب عليهم من الله ما يستحقون . 3 ) .. و اما قول عبد الله بن الزبير له : ( أين تذهب ؟ إلى قوم قتلوا أباك وطعنوا أخاك ؟) فهي كسابقتها في البتر فقد بتر الكاتب جواب الحسين عليه السلام "( لأن أقتل بمكان كذا و كذا أحب الي من ان تستحل بي يعني مكة )" لأنه لم يرق له ان يبين السبب الحقيقي لخروج ابا عبد الله عليه السلام من البيت الحرام الا و هو خوفه من استحلال مكة بقتله فيها و هي حرم ..على ان ابن الزبير امر الحسين بالخروج و قال له "( أما لو كان لي بها مثل شيعتك ما عدلت عنها )" و كلا القولين موجودين عند ابن كثير فلماذا اختار الكاتب القول الأول و بتره و ترك القول الآخر ؟.4 ) .. الرواية الرابعة و هي قول عبد الله بن عمرو بن العاص : (عجّل الحسين قدره، والله لو أدركته ما تركته يخرج إلا أن يغلبني). (رواه يحيى بن معين بسند صحيح ) .. فياله من صحيح وابن كثير غير اسم الراوي من سليمان بن سعيد بن مينا لعدم وجود راو بهذا الإسم الى سعيد بن مينا الثقة لكي يصحح الرواية !!و لو غيره الى سليمان بن مينا لكان يحتمل اما ان يغيره الى سعيد بن مينا فهذه المصيبة بعينها ..ففي تاريخ الشام لإبن عساكر ( 14 / 202 ) قال الحراني سليمان بن سعيد بن مينا سمعت عبد الله بن عمر .. ولا يبعد ان يكون تصحيف و لكن ان لا ينوه ابن كثير الى ذلك فهذا من قلة امانته في النقل !.
وأي كان فلا تصح الرواية للإشتباه في راويه هل هو سعيد أو سليمان بن مينا او سليمان بن سعيد بن مينا .. ثم الا يعجب المرء من هذا الكاتب حتى يستدرك على الحسين ( ع ) سيد شباب أهل الجنة بكلمة لإبن عمرو بن العاص الذي كان على ميمنة الفئة الباغية في صفين و كان عامل معاوية على الكوفة قبل ان يعزله ..!سير اعلام النبلاء .. ترجمة عبد الله بن عمرو ..
نص الأكاذيب والتدليس في موقع افتراء ويب اضغط هنا والرد عليهم أدناه
مقتل الحسين
من قتل مع الحسين في كربلاء
حكم خروج الحسين
كيف نتعامل مع هذا الحدث
موقف يزيد من الحسين
من قتل الحسين ؟
من هم أهل الكوفة ؟
رأس الحسين
اختر اللون المناسب لأرضية الصفحة
+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم بهمن 1385ساعت 2:13 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(28);
نظر بدهید
یاحسین !
و أنتصـر الـــــدم على السيف
عن أبي هريرة قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : من أحب الحسن والحسين فقد أحبني ، ومن أبغضهما فقد أبغضني ترجمة الإمام الحسين - لابن عساكر ص 125
قال رسول الله ( ص) حسين مني و أنا منه أحب الله من أحب حسينا .الحسن و الحسين سبطان من الأسباط الترمذي - ابن ماجة - ابن عساكر
+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم بهمن 1385ساعت 1:12 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(27);
نظر بدهید
یاحسین
همسفر آه
چشم ها غرق تماشا ، که نیامد عباس
نگران بر لب دریا ، که نیامد عباس
اشک ها همسفر آه ، در آن لحظه ی تلخ
خسته از دیدن صحرا که ، نیامد عباس
کودکان منتظر او که مگر بر گردد
آه از این شوق تماشا ، که نیامد عباس؟!
بانگی از دور که در حنجره زخمی دارد
می کند فاش سخن را : که نیامد عباس
کودکی از دل خیمه ، به پدر می گوید :
تو ندیدیش ؟ بگو ، یا که نیامد عباس!
***
۱۳۷۸
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هشتم دی 1385ساعت 1:31 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(26);
نظر بدهید
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و ششم دی 1385ساعت 11:59 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(25);
نظر بدهید
ناد علیا مظهر العجائب
ناد علیا مظهر العجائب
بسم الله الرحمن الرحیم
نادِ علیًّاً مَظهَرَ العَجائِب
تَجِدهُ عَوناً لََکَ فی النوائِبِ
لي ِالیَ اللهِ حاجَتی و عَلَیهِ مُعَوَّّلی
کُلَّّما َامَرتَه و رَمیتُ مُنقَضی فی ظِلِ الله و یُظلِِلِ الله لي اَدعوکَ
کُلًّ هُمٍّ و غَمٍّ سَیَنجَلی
بِعَضَمَتِکَ یا الله
بِنُبُوَتِکَ یا محمد
بِوَلایَتِکَ یا علیُّ
یا علیُّ یا علیُّ
ادرکنی
بحقِّ لُطفِکَ الخفيِّ
الله اَکبَرَ
اَنَا مِن شَرِ اَعدائِکَ بَرِیءٌ
اَللهُ صَمَدی مِن عِندِکَ مَدَدی و عَلَیکَ مُعتَمِدی
بِحَقِّ ایّاک نعبد و ایّاک نَستَعینُ
یا اَبَا الغَیثِ اَغِثني
یا اَبَا الحََسَنَینِ اَدرِکنی
یا سَیفَ اللهِ ادرکنی
یا بابَ اللهِ ادرکنی
یا وَلِيَّ الله ادرکنی
بِحَقِّ لُطفِکَ الخَفِیِّ
یا قَهّارُ تَقَهَّرتَ بِالقَهرِ والقَهرُ في قَهرِ قَهرّکَ
یا قَهّارُ یا قاهِرَ العَدُّوِّ
یا والِیَ الوَلیِّ
یا مَظهَرَ العَجائِبِ یا مُرتَضی علیٌّ
رَمَیتَ مَن بَغی عَلَیَّ بِسَهمِ اللهِ و سَیفَ اللهِِ القاتِلِ
اُفَوِّضُ اَمری اِلَی اللهِ
اِنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالعِبادِ
و ِالهُکُم اِلهٌ واحِدٌ لا الهَ اِلاَّ هُوَ الرَّحمنُ الرحیمُ
ادرکنی یا غیاثَ المُستَغیثینَ
یا دَلیلَ المُتَحَیِّرینَ
یا امانَ الخائفینَ
یا مُعینَ المُتوَکِّلینَ
یا راحِمَ المَساکینَ
یا اِلهَ العالمینَ
بِرَحمَتِکَ و صَلَی اللهُ عَلی سَیِّدِنا محمدٍ و الِهِ اَجمَعینَ
والحَمدُلِلهِ ربِّ العالَمینَ .
***
یاعلی مدد !
التماس دعا !
+ نوشته شده در یکشنبه هفدهم دی 1385ساعت 22:45 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(24);
نظر بدهید
مرکز اسرار عالم علی !
مگر پرده از اسرار بر می دارد خداوند؟!
مگر حادثه ای شگفت در راه است؟!
کعبه را چه می شود! چرا خانه دوست، دلواپس لحظه هاست ؟!
این حجم آکنده از سنگ، قرار است از کدامین نور پذیرایی کند؟!
گویی خدا وند چشم ها را از شعشعه پرتو ذات خویش برحذر می دارد !
آیا خاک را پذیرایی از این نور میسر خواهد بود ؟!
گویی کعبه سرپوشی است برای چلچراغ آفرینش !
تبارک الله از این روز بشکوه!
مگر خدای قصد تماشای جلوات خویش ، در آینه کعبه دارد ؟!
باید از وهم و گمان گذشت؛ اینکه می شکافد هستی دیوار را !
اینکه می گیرد عنان از طاقت هستی چنین !
اینکه می آید فرود از اوج عرش آینه سان!
پرتو ذات الهی ، روح قرآن ؛ وارث عدل و عدالت ؛
شور محراب عبادت ، شاه مردان ، علی(ع) است !
علی(ع)!
******
علی (ع)!
ای سواد عنبرین نامت سودای زمین
مغز خاک از نکهت مشکین لباست نافه چین!
غنچه پژمرده ای از لاله زارت شمع طور
قطره افسرده ای از زمزمت دُر ثمین
در بیابان طلب یک العطش گوی تو خضر
در حریم قدس، یک پروانه ات ، روح الامین
طاق ابروی تو را تا دست قدرت نقش بست
قامت افلاک خم شد، راست شد پشت زمین !
هیچ تعریفی تو را زین به نمی دانم که شد
در تو پیدا گوهر پاک امیرالمومنین !
(میرزامحمد علی صائب تبریزی-ره-)
مولا جان ! امیر مومنان ! چیست راز وجودت ؟!
وجودی که حیرتیان کویت را شماره از ستاره بیرون و دل سپردگان گیسوی معرفتت را پایانی نیست !
کیستی تو ؟! تویی که شکوه نامت آسمان و زمین را به تواضع واداشته و کلام آسمانی خداوند (قرآن) در پی شمار مناقب تو هشتاد بار عظمت و شکوه تو را ستایش کرده است!
کیستی ، تو ای گوهر شگفت هستی که فضایل تو را سید بطحا ، حضرت محمد مصطفی (ص) عاشقانه می شمارد :
فرمود: به هر کس مولا من هستم ، علی (ع) مولای اوست !
فرمود: علی(ع) برای من، به مثل هارون برای حضرت موسی (ع)است !
فرمود: او برای من است و من برای او!
فرمود: علی (ع) برای من همانند خود من است؛ فرمانبرداری از او ، فرمانبرداری از من ، نافرمانی از او، نافرمانی از من، است !
فرمود: جنگ با علی (ع) جنگ با خداست و صلح با علی، صلح با خدا!
فرمود: دوست علی(ع)، دوست خدا و دشمن علی، دشمن خداست !
فرمود: علی حجت خداست و جانشین او در میان بندگان !
فرمود: دوست داشتن علی، ایمان و کینه او را به دل داشتن، از کفراست !
فرمود: حزب علی ، حزب خداست، حزب دشمنان علی، حزب شیطان!
فرمود: علی با حق است و حق با او و این از هم جدایی ناپذیرند تا در کنار حوض کوثر ملاقاتشان کنم !
فرمود: علی تقسیم کننده بهشت و دوزخ است !
فرمود: هر که از علی جدا شود ، در حقیقت ازمن بریده است و هر که از من جدا گردد، از خدایش بریده است !
فرمود: تنها رستگاران روز قیامت پیروان علی اند !
و اینکه فرمود: من و علی از یک نور آفریده شده ایم.
(خصال شیخ صدوق ج 1و2 )
تو کیستی ای شگفتی عالم خاک؟!
کیستی ای آسمانی ترین که خود را " بو تراب " نامیده ای؟!
که هستی ؟!
که بودی؟!
که بوده ای؟!
ای راز ناگشودنی!
چون لباس کعبه بر اندام بت زیبنده نیست
جز تو بر شخصی دگر نام : امیر المومنین !
*******
یا علی مدد !
الحسين عليه السلام في نظرة شيخ الناصبة ابن تيمية : وكان / في خروجه وقتله من الفساد مالم يكن يحصل لوقعد في بلده ، فإن ما قصده من تحصيل الخير ودفع الشر لم يحصل منه شيء ، بل زاد الشر بخروجه وقتله ، ونقص الخير بذلك ، وصار ذلك سببا لشر عظيم . وكان قتل الحسين مما أوجب الفتن ( منهاج السنة ج4 / 530 )
نقــول
في هذا الموضوع جاء كاتبه - بزعمه - يخبرنا القصة الحقيقية لمقتل السبط الشهيد عليه السلام ولم يرى الا ان ينقل عن ابن كثير الدمشقي هو وشيخه ابن تيمية ويستشهد باقوالهما بالرغم من انكارهما لكثير من الظواهر الكونية و خوارق العادات التي حدثت بعد مقتل الحسين ( ع ) ...!! وكأن كاتب هذا الموضوع لم يرى غيرهما يوافقه فجاء بكل غث من كتابيهما يدسه لنا لكي يخبرنا كما زعم بالقصة الحقيقية لمقتل الإمام الحسين عليه السلام ..فيا لله و لهذه القصة التي تعتمد على الكذب و الروايات الضعيفة و ترك الصحيحة و الحسنة منها - كما سنبينه - لتصحيح ما يريدون تصحيحه للطعن بالحسين ( ع ) و لتبرئة يزيد بن معاوية من دم الحسين عليه السلام !!.والأدهى من ذلك ان الكاتب اراد ان يظهر ان الحسين عليه السلام إنما خرج لخلافة زائلة و ملك عضوض و ليس للإصلاح .. بل ان في خروجه مفسدة تبعا لمقولة شيخه ابن تيمية !. فلا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم و سيعلم الذين ظلموا آل محمد أي منقلب ينقلبون ..ولقصده هذا اورد الكاتب 4 روايات عن بعض الصحابة ينصحون حسينا عليه السلام بعدم الخروج توهم بان خروجه ( ع ) لم يكن مجديا و بعضها توهم بانه ( ع ) خرج طلبا للدنيا وهي كالتالي :-1 ) .. قول ابن عمر للحسين عليه السلام : "( إني محدثك حديثا : إن جبريل أتى النبي فخيره بين الدنيا والآخرة فاختار الآخرة ولم يرد الدنيا ، الخ ) .. فابن عمر يرى الحسين ( ع ) بمنظاره عندما ابى مبايعة علي ( ع ) بينما
بايع يزيد وقبله معاوية وبنظرته تلك ظن ان الحسين مثله يريد الدنيا فحسب ولذلك نصحه بعدم الخروج لأنه لن يصيب من الدنيا شيئا ذاهلا عن ان الحسين ( ع ) لم يخرج طلبا للخلافة و انما لطلب الإصلاح في أمة جده ( ص ) .. 2 ) الرواية الثانية و هي رواية سفيان بسند صحيح - كما قال الكاتب بنفسه - عن ابن عباس أنه قال للحسين في ذلك : ( لولا أن يزري - يعيبني ويعيرني- بي وبك الناس لشبثت يدي من رأسك، فلم أتركك تذهب ) .. فقد بتره الكاتب لأنه رأى ان رد الحسين عليه السلام لإبن عباس :"( لأن أقتل في مكان كذا و كذا أحب إلي من أن أقتل في مكة )"
و قول ابن عباس :"( فكان هذا الذي سلى نفسي به ) " يهدم ما يريد ان يبينه و يدعيه و هو خروج الحسين عليه السلام طلبا للخلافة لا خوفا من إستحلال مكة بقتله فيه فما كان منه الا ان بتر رد الحسين عليه السلام و جواب ابن عباس .. وهكذا يفعل النواصب عليهم من الله ما يستحقون . 3 ) .. و اما قول عبد الله بن الزبير له : ( أين تذهب ؟ إلى قوم قتلوا أباك وطعنوا أخاك ؟) فهي كسابقتها في البتر فقد بتر الكاتب جواب الحسين عليه السلام "( لأن أقتل بمكان كذا و كذا أحب الي من ان تستحل بي يعني مكة )" لأنه لم يرق له ان يبين السبب الحقيقي لخروج ابا عبد الله عليه السلام من البيت الحرام الا و هو خوفه من استحلال مكة بقتله فيها و هي حرم ..على ان ابن الزبير امر الحسين بالخروج و قال له "( أما لو كان لي بها مثل شيعتك ما عدلت عنها )" و كلا القولين موجودين عند ابن كثير فلماذا اختار الكاتب القول الأول و بتره و ترك القول الآخر ؟.4 ) .. الرواية الرابعة و هي قول عبد الله بن عمرو بن العاص : (عجّل الحسين قدره، والله لو أدركته ما تركته يخرج إلا أن يغلبني). (رواه يحيى بن معين بسند صحيح ) .. فياله من صحيح وابن كثير غير اسم الراوي من سليمان بن سعيد بن مينا لعدم وجود راو بهذا الإسم الى سعيد بن مينا الثقة لكي يصحح الرواية !!و لو غيره الى سليمان بن مينا لكان يحتمل اما ان يغيره الى سعيد بن مينا فهذه المصيبة بعينها ..ففي تاريخ الشام لإبن عساكر ( 14 / 202 ) قال الحراني سليمان بن سعيد بن مينا سمعت عبد الله بن عمر .. ولا يبعد ان يكون تصحيف و لكن ان لا ينوه ابن كثير الى ذلك فهذا من قلة امانته في النقل !.
وأي كان فلا تصح الرواية للإشتباه في راويه هل هو سعيد أو سليمان بن مينا او سليمان بن سعيد بن مينا .. ثم الا يعجب المرء من هذا الكاتب حتى يستدرك على الحسين ( ع ) سيد شباب أهل الجنة بكلمة لإبن عمرو بن العاص الذي كان على ميمنة الفئة الباغية في صفين و كان عامل معاوية على الكوفة قبل ان يعزله ..!سير اعلام النبلاء .. ترجمة عبد الله بن عمرو ..
نص الأكاذيب والتدليس في موقع افتراء ويب اضغط هنا والرد عليهم أدناه
مقتل الحسين
من قتل مع الحسين في كربلاء
حكم خروج الحسين
كيف نتعامل مع هذا الحدث
موقف يزيد من الحسين
من قتل الحسين ؟
من هم أهل الكوفة ؟
رأس الحسين
اختر اللون المناسب لأرضية الصفحة
+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم بهمن 1385ساعت 2:13 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(28);
نظر بدهید
یاحسین !
و أنتصـر الـــــدم على السيف
عن أبي هريرة قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : من أحب الحسن والحسين فقد أحبني ، ومن أبغضهما فقد أبغضني ترجمة الإمام الحسين - لابن عساكر ص 125
قال رسول الله ( ص) حسين مني و أنا منه أحب الله من أحب حسينا .الحسن و الحسين سبطان من الأسباط الترمذي - ابن ماجة - ابن عساكر
+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم بهمن 1385ساعت 1:12 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(27);
نظر بدهید
یاحسین
همسفر آه
چشم ها غرق تماشا ، که نیامد عباس
نگران بر لب دریا ، که نیامد عباس
اشک ها همسفر آه ، در آن لحظه ی تلخ
خسته از دیدن صحرا که ، نیامد عباس
کودکان منتظر او که مگر بر گردد
آه از این شوق تماشا ، که نیامد عباس؟!
بانگی از دور که در حنجره زخمی دارد
می کند فاش سخن را : که نیامد عباس
کودکی از دل خیمه ، به پدر می گوید :
تو ندیدیش ؟ بگو ، یا که نیامد عباس!
***
۱۳۷۸
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هشتم دی 1385ساعت 1:31 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(26);
نظر بدهید
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و ششم دی 1385ساعت 11:59 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(25);
نظر بدهید
ناد علیا مظهر العجائب
ناد علیا مظهر العجائب
بسم الله الرحمن الرحیم
نادِ علیًّاً مَظهَرَ العَجائِب
تَجِدهُ عَوناً لََکَ فی النوائِبِ
لي ِالیَ اللهِ حاجَتی و عَلَیهِ مُعَوَّّلی
کُلَّّما َامَرتَه و رَمیتُ مُنقَضی فی ظِلِ الله و یُظلِِلِ الله لي اَدعوکَ
کُلًّ هُمٍّ و غَمٍّ سَیَنجَلی
بِعَضَمَتِکَ یا الله
بِنُبُوَتِکَ یا محمد
بِوَلایَتِکَ یا علیُّ
یا علیُّ یا علیُّ
ادرکنی
بحقِّ لُطفِکَ الخفيِّ
الله اَکبَرَ
اَنَا مِن شَرِ اَعدائِکَ بَرِیءٌ
اَللهُ صَمَدی مِن عِندِکَ مَدَدی و عَلَیکَ مُعتَمِدی
بِحَقِّ ایّاک نعبد و ایّاک نَستَعینُ
یا اَبَا الغَیثِ اَغِثني
یا اَبَا الحََسَنَینِ اَدرِکنی
یا سَیفَ اللهِ ادرکنی
یا بابَ اللهِ ادرکنی
یا وَلِيَّ الله ادرکنی
بِحَقِّ لُطفِکَ الخَفِیِّ
یا قَهّارُ تَقَهَّرتَ بِالقَهرِ والقَهرُ في قَهرِ قَهرّکَ
یا قَهّارُ یا قاهِرَ العَدُّوِّ
یا والِیَ الوَلیِّ
یا مَظهَرَ العَجائِبِ یا مُرتَضی علیٌّ
رَمَیتَ مَن بَغی عَلَیَّ بِسَهمِ اللهِ و سَیفَ اللهِِ القاتِلِ
اُفَوِّضُ اَمری اِلَی اللهِ
اِنَّ اللهَ بَصیرٌ بِالعِبادِ
و ِالهُکُم اِلهٌ واحِدٌ لا الهَ اِلاَّ هُوَ الرَّحمنُ الرحیمُ
ادرکنی یا غیاثَ المُستَغیثینَ
یا دَلیلَ المُتَحَیِّرینَ
یا امانَ الخائفینَ
یا مُعینَ المُتوَکِّلینَ
یا راحِمَ المَساکینَ
یا اِلهَ العالمینَ
بِرَحمَتِکَ و صَلَی اللهُ عَلی سَیِّدِنا محمدٍ و الِهِ اَجمَعینَ
والحَمدُلِلهِ ربِّ العالَمینَ .
***
یاعلی مدد !
التماس دعا !
+ نوشته شده در یکشنبه هفدهم دی 1385ساعت 22:45 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(24);
نظر بدهید
مرکز اسرار عالم علی !
مگر پرده از اسرار بر می دارد خداوند؟!
مگر حادثه ای شگفت در راه است؟!
کعبه را چه می شود! چرا خانه دوست، دلواپس لحظه هاست ؟!
این حجم آکنده از سنگ، قرار است از کدامین نور پذیرایی کند؟!
گویی خدا وند چشم ها را از شعشعه پرتو ذات خویش برحذر می دارد !
آیا خاک را پذیرایی از این نور میسر خواهد بود ؟!
گویی کعبه سرپوشی است برای چلچراغ آفرینش !
تبارک الله از این روز بشکوه!
مگر خدای قصد تماشای جلوات خویش ، در آینه کعبه دارد ؟!
باید از وهم و گمان گذشت؛ اینکه می شکافد هستی دیوار را !
اینکه می گیرد عنان از طاقت هستی چنین !
اینکه می آید فرود از اوج عرش آینه سان!
پرتو ذات الهی ، روح قرآن ؛ وارث عدل و عدالت ؛
شور محراب عبادت ، شاه مردان ، علی(ع) است !
علی(ع)!
******
علی (ع)!
ای سواد عنبرین نامت سودای زمین
مغز خاک از نکهت مشکین لباست نافه چین!
غنچه پژمرده ای از لاله زارت شمع طور
قطره افسرده ای از زمزمت دُر ثمین
در بیابان طلب یک العطش گوی تو خضر
در حریم قدس، یک پروانه ات ، روح الامین
طاق ابروی تو را تا دست قدرت نقش بست
قامت افلاک خم شد، راست شد پشت زمین !
هیچ تعریفی تو را زین به نمی دانم که شد
در تو پیدا گوهر پاک امیرالمومنین !
(میرزامحمد علی صائب تبریزی-ره-)
مولا جان ! امیر مومنان ! چیست راز وجودت ؟!
وجودی که حیرتیان کویت را شماره از ستاره بیرون و دل سپردگان گیسوی معرفتت را پایانی نیست !
کیستی تو ؟! تویی که شکوه نامت آسمان و زمین را به تواضع واداشته و کلام آسمانی خداوند (قرآن) در پی شمار مناقب تو هشتاد بار عظمت و شکوه تو را ستایش کرده است!
کیستی ، تو ای گوهر شگفت هستی که فضایل تو را سید بطحا ، حضرت محمد مصطفی (ص) عاشقانه می شمارد :
فرمود: به هر کس مولا من هستم ، علی (ع) مولای اوست !
فرمود: علی(ع) برای من، به مثل هارون برای حضرت موسی (ع)است !
فرمود: او برای من است و من برای او!
فرمود: علی (ع) برای من همانند خود من است؛ فرمانبرداری از او ، فرمانبرداری از من ، نافرمانی از او، نافرمانی از من، است !
فرمود: جنگ با علی (ع) جنگ با خداست و صلح با علی، صلح با خدا!
فرمود: دوست علی(ع)، دوست خدا و دشمن علی، دشمن خداست !
فرمود: علی حجت خداست و جانشین او در میان بندگان !
فرمود: دوست داشتن علی، ایمان و کینه او را به دل داشتن، از کفراست !
فرمود: حزب علی ، حزب خداست، حزب دشمنان علی، حزب شیطان!
فرمود: علی با حق است و حق با او و این از هم جدایی ناپذیرند تا در کنار حوض کوثر ملاقاتشان کنم !
فرمود: علی تقسیم کننده بهشت و دوزخ است !
فرمود: هر که از علی جدا شود ، در حقیقت ازمن بریده است و هر که از من جدا گردد، از خدایش بریده است !
فرمود: تنها رستگاران روز قیامت پیروان علی اند !
و اینکه فرمود: من و علی از یک نور آفریده شده ایم.
(خصال شیخ صدوق ج 1و2 )
تو کیستی ای شگفتی عالم خاک؟!
کیستی ای آسمانی ترین که خود را " بو تراب " نامیده ای؟!
که هستی ؟!
که بودی؟!
که بوده ای؟!
ای راز ناگشودنی!
چون لباس کعبه بر اندام بت زیبنده نیست
جز تو بر شخصی دگر نام : امیر المومنین !
*******
یا علی مدد !
Friday, December 1, 2006
بسم الله الرحمن الرحیم
حلقه ای بر گردنم افکنده دوست می برد آنجا که خاطر خواه اوست
تفکر انحرافی !!!
خلاصة محوري الفكر الوهابي
خلاصة محوري الفكر الوهابي
لنلخص مرة أخرى الأسس التي تقوم عليها الرؤية الوهابية ، ولكن ما يهمنا إبرازه هو
التركيز على الآيات التي اعتبروها أدلة على ما ذهبوا إليه ، وعلى ضوء ذلك اعتبروا
نظريتهم نظرية تستند إلى القرآن الكريم في بيانها لحقيقة التوحيد والشرك ، وهو ما
نعتبره تلبيسا قرآنيا لرؤيتهم الخطيرة والخاطئة ، وأوراقنا التي بين يديك تقوم على مناقشة هذا الفهم لتلك الآيات :
فالأساس الأول : يقوم على التمييز بين توحيد الربوبية وتوحيد الألوهية ، فادّعوا أن
مشركي العرب بل أكثر المشركين كانوا موحدين في الربوبية ولكنهم مشركون في الإلوهية ، وأهم الآيات التي اعتمدوا عليها ما كان من قبيل
قوله تعالى ( قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ والأَبْصَارَ وَمَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَن يُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ ) يونس / 31 .
والأساس الثاني : إن حقيقة الشرك بالألوهية لا تقوم على رفض الله الإله الأكبر بل
هي عبادة غير الله معه ، وهي تتحقق بمجرد اتخاذ الوسائط في عبادة الله ، وكثير من
المسلمين باعتبار توسيط الأولياء والصالحين يعدون عبدة لأصحاب القبور ، فيشركون
في الألوهية ولا ينفعهم كونهم يوحدون الله في الربوبية كما لم ينفع مشركي قريش .
....................................................................... الخلل الوهابي في فهم التوحيد القرآني
وأهم ما استدلوا به على هذا المحور الثاني
قوله تعالى ( مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى ) الزمر / 3 ، وقوله تعالى ( وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ ) يونس / 18 ،
وعليه قالوا : لا فرق بين المسلم الذي يقصد صاحب القبر ويدعوه قربة إلى الله والمشرك الذي يعبد الصنم قربة إلى الله .
ولكن كما قلنا ستجد صياغة أخرى وتركيز على محور آخر لموجب الوقوع في شرك العبادة يقوم على اعتبار أن الدعاء عبادة .
وكأن المدخل لذلك يبتني على عدم كفاية آيتي الزلفى والشفعاء ما لم يتبين كون
الفعل الذي فعله المتقرب إلى الله من خلال الوسائط هو عبادة من العبادات لا تجوز إلا لله ،
ولذا أدوا على أن مجرد دعاء موجود غير الله بما لا يقدر عليه إلا الله هو عبادة لهذا
الموجود ، فالعبادة تتحقق بدعاء الولي أو الصالح صاحب القبر ، ولإثبات أن الدعاء بصورة مطلقة عبادة استدلوا
بمثل قوله تعالى ( وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ) غافر / 60 ،
وقوله تعالى ( وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ ) القصص / 88 ،
وقوله عز وجل ( وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ) الجن / 18 .
والخلاصة أنه ينبغي البحث في مفردات أساسية هي ( الرب ) و( الإله ) و( العبادة ) و( الدعاء ) .
ونحن باعتبار نرى أن جوهر خللهم يتركز في تصورات خاطئة عن العبادة والدعاء نركز
على هذه المحاور ، نعم جرت العادة على تقديم الحديث عن الربوبية ، وسنتحدث عنه
ولكن لن نركز عليه لأنه لا يشكل لب الخلل ، وأما البحث في الربوبية وتمييزه عن
شرك الألوهية سواء ثبت صحته أو لم يثبت لا يؤثر في الخلاف الجوهري المتضمن في معرفة التوحيد في العبادة والدعاء والشرك فيهما .
....................................................................... الخلل الوهابي في فهم التوحيد القرآني
فالتمييز السابق بين التوحيدين خاصة عند مشركي قريش أمر قال به كثير من القدماء ،
ولكن التصوير الحراني الوهابي للشرك في العبادة هو الأمر المبتدع الذي لا تجده في
كلمات السابقين ، فلا تجد في أجيال المسلمين قبل زمن ابن تيمية من ذهب إلى ما
ذهب إليه أصحاب هذه الرؤية في فهم حقيقة شرك العبادة أو شرك الألوهية ، وبعبارة
أخرى لم يقل أحد بأن التوجه للشفيع عبادة للشفيع أو دعاء غير الله لمجرد الدعاء
والطلب عبادة للمدعو على النحو الذي أطلقه أصحاب هذه الرؤية ، خلافا لمحور
الربوبية إذ تجد عددا لا بأس به من السابقين اتفق معهم في عد مشركي قريش
موحدين في خالقية الله للكون وتدبيره أموره وأن شركهم كان في العبادة ولكنهم
بطبيعة الحال كما قلنا لم يذهبوا إلى التفسير والتفصيل الوهابي للعبادة وخاصة فيما يتعلق بالدعاء .
ويترتب على ذلك أن البحث في محور الألوهية وحقيقة شرك العبادة لا يتقوم بصحة أو
خطأ رؤيتهم القائلة بأن مشركي قريش كان يوحدون في الربوبية ، بل لو سلمنا بذلك فجوهر الخلل الوهابي في تصوير شرك العبادة .
وعليه لا بد أن نمر سريعا على ما أصروا عليه من فصل توحيد الربوبية عن توحيد الألوهية
ثم ندخل في جوهر الخلل المتمثل في تصويرهم للألوهية والعبادة والدعاء .
والسلام علی من التبع الهدی !
+ نوشته شده در چهارشنبه هشتم آذر 1385ساعت 3:19 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(36);
نظر بدهید
یا علی !
با نام تو ، که نام کلامی مقدس است
با یاد تو ، که یاد سلامی ، مقدس است !
می خواهم از نگاه تو گویم ، برای تو
از عارفانه های بسی ، دل ربای تو
وا می کنم کتاب تو را ، آه می کشم
تصویری از نگاه تو با ماه ، می کشم
نهج البلاغه ، آینه خاطرات کیست !
آیینه ای که نزد تو بودست ، دیدنی ست
با ما بگو ، که لحن کلامت ، کجایی است ؟!
این خطبه ها ، نشانه عشق خدایی است
گویی که پرده از رخ بیداد می کشند
با واژه های خاطره ، فریاد می کشند
تا با شروع خاطره ، آغاز می کنی
دل را اسیر پنجه پرواز می کنی
پرواز در مسیر شروعی که از غدیر
تا کوفه شد ، بهانه یک فصل بی نظیر
فصلی که در فضیلت آن ، مثنوی کم است
فصلی که جاودانه ترین ، فصل عالم است
آغوش ناز سمت شما ، باز می کند
دریا ، به نام آبی خود ، ناز می کند!
باید به احترام شما شعر نغز گفت !
باید بدون واسطه از مغز مغز گفت
جام شما کجا و تماشای ما کجا ؟!
دست شما کجا و تمنای ما کجا ؟!
مهتاب رنگ خورده ، کجا و جمالتان !
خورشید پا برهنه کجا و جلالتان !
سرو از قیام قامتتان ، شرم می کند
کوه از مرام طاقتتان ، شرم می کند
در خاک هم ، به اوج فلک می رسد مرام
هفت آسمان ، به نام شما می دهد: سلام !
گویی فقط به مست خود ، ناز می کنیم
صحبت ز عاشقانه ترین راز می کنیم
ای جلوه ی جمال جمیل پیمبری !
وی حجت جلال جلیل پیمبری !
مولا ، به نام عشق که عاشق ترین تویی
حتی برای خاطره ، لایق ترین تویی !
آنجا که عشق ، نام تو را قاب می کند !
یخ های چشم فلسفه را آب می کند !
آنجا که علم ، پنجه به دیوار می کشد !
از جهل خویش ، ناز نمودار می کشد !
آنجا که مرگ ، پیش تو یک امر ساده است
سرگشته رازهای جهان ، سر گشاده است !
بهتر ، همین که ساده بگویم : امام من !
تقدیم روح پاک تو بادا ، سلام من .
**** ۱۳۸۰-قم
+ نوشته شده در دوشنبه ششم آذر 1385ساعت 4:55 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(35);
یک نظر
یا حسن بن علی (ع)
نسیم سبز
نذر امام مجتبی (ع)***هرجا نسیم سبز صبا موج می زند گویی به یاد روی شما موج می زند !ای بی قرار حسن شما هرچه دلنواز !در کوی تان شمیم خدا موج می زندانگار کهکشان ، به تماشا نشسته استآنجا که داغ خاطره ها موج می زند حتی نگاه آینه از پرتو شما !درحجم سرخ و سبز فضا موج می زندغم های بی بهانه : همین لحظه های تلخ !وقتی درون سینه ما موج می زند _دریا ، کنار ساحل مانده غریب تان !در چشم زائران دعا ، موج می زند .
**********
میلاد سبط اکبر
سید جوانان اهل بهشت
نور چشم مومنان و شیعیان
کریم ال الله
حضرت ابا محمد حسن بن علی (ع) امام المجتبی
مبارک باد
اسعد الله ایامکم
*********************
*********************
امام مظلومی که امشب جز انوار الهی آسمان
و ماه دل انگیز نیمه رمضان
- که چهره از پرتو نگاه امام حسن (ع۹) آراسته است -
مزارش خالی از چراغ اشک زائران مسلمان است !
لعنت خداوند بر کسانی که چشم دیدن
فرزندان پیامبر (ص) را ندارند
لعنت خداوند بر "حرم دارانی" که چراغ حرم را
خاموش می خواهند !
السلام علیک یا مظلوم یا امام المجتبی (ع)
به امید روزی که چلچراغ گلدسته هایت را در تمام حجاز
پرتو افشان ببینیم !
مدد یا مولا
کریم ال الله !
**********
******************************************************
****
دعاء أبي حمزة الثمالي
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 1 إلى 50
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 51 إلى 100
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء البهاء
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
***
(استماع یعنی :گوش کنید)(حفظ یعنی: دانلود کنید )
http://shiaweb.org
التماس دعا !
+ نوشته شده در يکشنبه شانزدهم مهر 1385ساعت 18:9 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(34);
نظر بدهید
امیر من به کدامین پگاه ؟!
امير من به کدامين پگاه می آيی ؟!
... و می رسی ، همه جا ازدحام خواهد شد
پر از تبسم و اشک و سلام خواهد شد
من از نگاه تو صد استعاره خواهیم چید
غزل غزل ، غزلم را ، دوباره خواهم چید
اسیر طرح سپید و قصیده زردم
تو را ندیده بمیرم ، چه سخت بی دردم؟
همیشه گفته ام از قبله گاه می آیی
امیر من ، به کدامین پگاه می آیی؟
هنوز پنجره را خواب صبح می گیرد
بدون دست تو این غنچه زود ، می میرد
کجاست آخر این جاده هر چه می بینم
افق افق شفق از انتظار می چینم
به اشک نازک و آرام کودکان سوگند!
به زخم دست و دل نسل نوجوان سوگند!
به آیه آیه امّن یجیب بیماران
به آه آه یتیمان بی زبان سوگند!
به التهاب گلوهای خسته از فریاد
به انجماد نفس های نیمه جان سوگند!
به ازدحام دعا در نگاه «ندبه» و عهد
به جام جام عطش های آسمان سوگند!
به آبشار نگاه قشنگ آهوها
به التماس دعای پرندگان سوگند!
به دست خالی آنان که آرزو دارند
به روز هرچه سیاه نخورده نان ، سوگند!
به آنکه مثل علی (ع) حامی فقیران است
به نام نامی ات ای «صاحب الزمان» (عج) سوگند!
که از کنار پیمبر (ص) ، طلوع خواهی کرد
شبیه خواجه قنبر ، طلوع خواهی کرد
بساط دکه خورشید ، چیده خواهد شد
فریب سایه تردید ، چیده خواهد شد
غروب بر لب دریا ، سکوت خواهد کرد
میان بهت و تماشا ، سکوت خواهد کرد
و امتحان جدیدی ، شروع خواهد کرد
شب از زمان جدیدی ، شروع خواهد شد....
+ نوشته شده در جمعه چهاردهم مهر 1385ساعت 3:10 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(33);
نظر بدهید
نادعلیا مظهر العجائب
Naadey Ali
! Nade Ali
! Nade Ali
NaadeAliyyan y
Mazharal Ajayeb
Tajidahu Aunun Laka Finnwaeb
Kullu Hamin wa Gamin Sayanjali
Bi Wilayatika
Ya Ali
Ya Ali
Ya Ali
Call Ali
Call Ali
Call aloud to Ali
Who is the epiphanic source of wonders
You shall surely find him helping in your troubles
All grief and anxiety will disappear
Your power and Authority
ya Ali
ya Ali
ya Ali
**
نادعلیا مظهر العجائب....
****
دعاء أبي حمزة الثمالي
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 1 إلى 50
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 51 إلى 100
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء البهاء
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
***
(استماع یعنی :گوش کنید)(حفظ یعنی: دانلود کنید )
http://shiaweb.org
التماس دعا !
Naadey Aliyyan
Mazharal Ajayeb
Tajidahu Aunun Laka Finnwaeb
Kullu Hamin wa Gamin Sayanjali
Bi Wilayatika
Ya Ali
Ya Ali
Ya Ali
Call Ali
Call Ali
Call aloud to Ali
Who is the epiphanic source of wonders
You shall surely find him helping in your troubles
All grief and anxiety will disappear
Your power and Authority
ya Ali
ya Ali
ya Ali
**
نادعلیا مظهر العجائب....
+ نوشته شده در يکشنبه نهم مهر 1385ساعت 2:2 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(32);
یک نظر
شوخی
به :
جناب بوالفضول الشعرا
*****************
نگو خنده به لب مرده ست ، جانا !
و روزه ، این رمق برده ست ، جانا !
عوارض دارد این عشق الهی
لب و لوچت ، ترک خورده ست ، جانا !
*****************
لب و لوچت ، " ترک " خورده ست ، جا نا ؟
تلنگر می زند بر " این " و " آنا " !
مگر خوردی رطب ، تنها به " خلوت " ؟!
به شعر حضرت " سهراب " ما نا !
****************
+ نوشته شده در پنجشنبه ششم مهر 1385ساعت 16:32 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(31);
4 نظر
رمضان المبارک
ماه مبارک رمضان
ماه نزول قرآن و رحمت الهی ماه سلام آسمان بر بندگان نیکو کار
مبارک باد
امید وارم طاعتتان مورد قبول
حضرت پروردگار قرار گیرد
انشا الله !
+ نوشته شده در پنجشنبه ششم مهر 1385ساعت 1:28 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(30);
یک نظر
یادمان
یادمان
بسم رب الشهداء
یاد همقطاران رفته تا ملکوت بخیر !
از همکلاسی وهم محلی تا همکاران پدافند هوایی نیروی هوایی
سلام و درود و صلوات به روح بلندشان که غریبانه و گمنام
رفتند به دیاری که نام آشنای تمام کاینات است
یعنی : جوار حضرت دوست !
می دانستم که بدم !!
اما گمان نمیکردم اینقدر !!
که خدا از خوبان جدا کرده گرفتار بدان کند !
من تظاهر نمیکنم
آنهایی که در آن حال و هوا بودند می دانند
که چه بچه های نازنینی را از دست دادیم
تا امروز "عده ای "وارث در آمد های کلان این سر زمین بشوند !
آقا زاده های زمین خوار !!!
آقا زاده های مدیر عامل !!!!
آقا زاده های شرکت های کلان صنعت نفت و گاز!!!!
آقا زاده های صاحب پاساژ !!!
......
یادشان بخیر !
یاران با صفا ی بسیجی و پدافندی
یاد ونامشان فراموش روزگاران مباد
انشا الله
*****
+ نوشته شده در شنبه يکم مهر 1385ساعت 5:30 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(29);
یک نظر
یادمان
یادمان
بسم رب الشهداء
یاد همقطاران رفته تا ملکوت بخیر !
از همکلاسی وهم محلی تا همکاران پدافند هوایی نیروی هوایی
سلام و درود و صلوات به روح بلندشان که غریبانه و گمنام
رفتند به دیاری که نام آشنای تمام کاینات است
یعنی : جوار حضرت دوست !
می دانستم که بدم !!
اما گمان نمیکردم اینقدر !!
که خدا از خوبان جدا کرده گرفتار بدان کند !
من تظاهر نمیکنم
آنهایی که در آن حال و هوا بودند می دانند
که چه بچه های نازنینی را از دست دادیم
تا امروز "عده ای "وارث در آمد های کلان این سر زمین بشوند !
آقا زاده های زمین خوار !!!
آقا زاده های مدیر عامل !!!!
آقا زاده های شرکت های کلان صنعت نفت و گاز!!!!
آقا زاده های صاحب پاساژ !!!
......
یادشان بخیر !
یاران با صفا ی بسیجی و پدافندی
یاد ونامشان فراموش روزگاران مباد
انشا الله
*****
+ نوشته شده در شنبه يکم مهر 1385ساعت 5:30 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(28);
نظر بدهید
نگاهت
غزل های نا نوشته اند
ومن
بخاطر نوشته هایم
یک دقیقه سکوت می کنم !
سکوت !
****
...نوبت شعر خوانی تو می رسد
ومن، فقط نگاهت می کنم !
نوبت شعر خوانی من می رسد
اما
...تو رفته ای !
*********************
قم---۶۱/۴/۱۳۸۲
+ نوشته شده در جمعه سي و يکم شهريور 1385ساعت 5:15 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(27);
یک نظر
تریبون
تریبون
آمد ، رسید پشت تریبون ، ولی سکوت ...؟!
انگار ، بازهم شده افسون ، ولی سکوت -
جاری ، دوباره ، رود عرق روی گونه هاش
مثل گلاب وا شده در خون ، ولی سکوت ،
این بار ، لحظه ای به لبش جان تازه داد
لرزان شروع کرد که جیحون... ولی سکوت -
دیدم گرفت راه نفس را ، که سال هاست !
فریاد می کشم به تو گردون ! ولی سکوت ،
فرصت نمی دهد که بگویم: دلم گرفت !
من آمدم به پشت تریبون ، ... ولی ، سکوت ...
*******
قم- ...۴/۳/۱۳۸۰
+ نوشته شده در پنجشنبه سي ام شهريور 1385ساعت 16:42 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(26);
نظر بدهید
تریبون
تریبون
آمد ، رسید پشت تریبون ، ولی سکوت ...؟!
انگار ، بازهم شده افسون ، ولی سکوت -
جاری ، دوباره ، رود عرق روی گونه هاش
مثل گلاب وا شده در خون ، ولی سکوت ،
این بار ، لحظه ای به لبش جان تازه داد
لرزان شروع کرد که جیحون... ولی سکوت -
دیدم گرفت راه نفس را ، که سال هاست !
فریاد می کشم به تو گردون ! ولی سکوت ،
فرصت نمی دهد که بگویم: دلم گرفت !
من آمدم به پشت تریبون ، ... ولی ، سکوت ...
*******
قم- ...۴/۳/۱۳۸۰
+ نوشته شده در شنبه بيست و پنجم شهريور 1385ساعت 5:26 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(25);
2 نظر
تبریک
تبریک
یاران همراه
فرارسیدن روز شعر و ادب
را - ضمن تواضع به پیشگاه استاد شهریار (ره) -
به شما فرهیختگان دوستدار شعر و ادب پارسی
تبریک عرض می کنم !
شاد زی
در پناه حق زی !
مولا مدد !
*****
+ نوشته شده در پنجشنبه بيست و سوم شهريور 1385ساعت 5:26 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(24);
یک نظر
انتظار
شعله زاری از :گريه های بی قرار بر نگاهمان می رويد تا در مقدمه انتظار ، آرزوی آمدنت را با فانوس مژگان تزيين کنم !
ای تمام آرزو ؛ مثل آرزوی باران در خشکسالی بدون عدالت !
ای تمام اميد مثل اميد رهايی از تنگناهای نا باورانه ی جهل!
ای تمام انتظار رسيدن به خط پايان، به خط پيروزي، به لحظه های آغازين سپيده ؛ سپيده ای که رستاخيز عدالت را همراه خواهد داشت!
مولا جان !
تويی که دست دعا هر کس، گرفته سوی تماشايت
شبيه آينه می خواهد تو را ،هميشه تماشايی!
تويی که می شکنی آخر ، سکوت سرد شبستان را
و رنگ عاطفه می گيرد ، حضور آن ((يد بيضايی))
مولا جان ! کجاست بهار آمدنت ، تا جاده های سبز تماشا را به تماشا بنشينم!
تو را قسم به دست های خالی سرشار از قنوت!
تو راقسم به چشم های بارانی لبريز از انتظار!
تو را قسم به مويه های غريبانه ی ندبه !
بيا ، تا طعم تلخ رنج ها ،با ديدن تو شيرين شوند !
بيا ، تا از تمام لغت نامه ها ، واژه انتظار را خط بزنيم !
بيا ، تا از دست هايت بهار ، از نگاهت زندگی و از حضور ت عدالت بچينیم!
درياب چشم هايی را که از(( فلسطين )) تا ((کشمير )) ، به خاطر عدالت ، به جاده های انتظار خيره مانده اند
درياب دست های تاول زده ای را که از ((سودان )) تا(( آلبانی ))، به خاطر لقمه ای نان به کام آتش ميروند!
درياب جهانی را که از ((ايسلند)) تا ((دماغه اميد)) در انتظار عدالت می سوزدو مستکبران ابر جنايت احساساتش را به بازی می گيرند!
درياب شانه های خسته ای را که در طول تاريخ ، زخم های بی شماری را تحمل کرده اند!
تو همان بهار جاودانه ای ..
تو همان عدالت ماندگاری .
تو همان جانشين لايق خداوندی که ((زمين)) در انتظارظهورت ، روز شماری می کند !
درود خدا وند بر تو باد، در هر حالی که هستی و در هر حالی که خواهی بود !
تو را می ستايم تو را که وارث عشق در زمينی و کاينات بر وجود تابناکت
هر سحر گاه سلام می کند
و من قنوت می گیرم
اللهم عجل لولیک الفرج
****
*********
+ نوشته شده در پنجشنبه نهم شهريور 1385ساعت 19:13 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(23);
2 نظر
یا حسین !
یا حسین
ای جلوه راستین حقیقت در آیینه زمان !
جز تو کیست امیر کشور دل ؟!
امیری که عاشقانش
گریستن بی اختیار را رمزی برای رسیدن به عشق
به وصال می دانند !
و به خدا که قبل از به دنیا آمدن
عاشقت بوده ام !
بی آنکه از ظرفیت این دل برای پذیرفتن عشق تو آگاه باشم .
****
امشب شب تو ست
شب عشق !
شب عشقبازی با آیینه اشک !
شب کربلایی شدن با یادت !
میلادت مبارک سرور من !
اگر تو نبودی زندگی چه بی ارزش بود .
میلادت مبارک سرورمن !
میلادت مبارک !
چقدر شکوهمند است نوکر تو بودن !
تبارک الله ازین ارادت!
چرا به خود نبالم وقتی تو آقا ی منی !
بابی و امی و نفسی لک الفدا یا اباعبدالله !
یا حسین !
*****
*********
+ نوشته شده در دوشنبه ششم شهريور 1385ساعت 0:32 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(22);
نظر بدهید
آفتاب کربلا
هفتمین بند نی نوا
بشنو از نی ، وسعت پژواک را
انعکاس ناله ی افلاک را
هر صدایی را که تنهایی نهفت
نی ، میان نغمه ها ، همواره گفت:
"وسعت فریاد من ، صبحی پرند؟!
وا کن از دل عقده های دردمند
تا ز هفت اقلیم عالم بگذرم
گرد دل تنگی نگیرد ، باورم"
اوج غم هر چند با ناله یکی ست
خاطرات نی ،فقط در ناله نیست!
ریشه ی اندوه نی ، در نینواست
زخمه هایش خاطرات کربلاست
نی نوازانی که عاشق نیستند
عاشق فصل شقایق نیستند
هر چه دل ، صرف ترنم می کنند!
" بند هفتم" را به لب ، گم می کنند
بند هفتم ، در مقام عاشق است
در مقام عاشقان لایق است
بند هفتم ، نغمه ی شور دل است
قصه ی اشک و عبور محمل است
بند هفتم ، نی نوای سینه هاست
گر یه ی آیینه در آیینه هاست
بند هفتم ، یا همان ...بند عجیب!
مانده همواره به روی نی ، غریب!
غربت آباد نوایش ، بند بند
زخمی فصلی سراسر ، دردمند
ریشه ی هر نغمه در نی ، نینواست
نینوا ، اندوه نسل کربلاست
***
اعیاد شعبانیه و سالروز میلاد حضرت سیدالشهدا(ع) مبارک باد !
+ نوشته شده در جمعه سوم شهريور 1385ساعت 11:52 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(21);
یک نظر
دعای عید مبعث
دعای مخصوص امروز عید مبعث :
في الاقبال وفي بعض نسخ المصباح انّه يستحبّ الدّعاء في هذا اليوم بهذا الدّعاء :يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ، وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ، يا مَنْ عَفا وَتَجاوَزَ، اُعْفُ عَنّي وَتَجاوَزْ يا كَريمُ اَللّـهُمَّ وَقَدْ اَكْدَى الطَّلَبُ، وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ، وَدَرَسَتِ الاْمالُ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ اِلاّ مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، اَللّـهُمَّ اِنّي اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ مُشْرَعَةً، وَمناهِلَ الرَّجاءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةً، واَبْوابَ الدُّعاءِ لِمَنْ دَعاكَ مُفتَّحَةً، وَالاِسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَةً، وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعيكَ بِمَوْضِعِ اِجابَة، وَللصّارِخِ اِلَيْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَة، وَاَنَّ فِي اللَّهْفِ اِلى جُودِكَ وَالظَّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ، وَمَنْدُوحَةً عَمّا في اَيْدِى الْمُسْتَأثِرينَ، وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلاّ اَنْ تَحْجُبُهُمُ الاَْعْمالُ دُونَكَ، وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَيْكَ عَزْمُ اِرادَة يَخْتارُكَ بِها، وَقَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الاِرادَةِ قَلْبي، وَاَساَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَة دَعاكَ بِها راج بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ، اَوْ صارِخ اِلَيْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ، اَوْ مَلْهُوف مَكْرُوب فَرَّجْتَ كَرْبَهُ، اَوْ مُذْنِب خاطِئ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ، اَوْ فَقير اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ، وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقٌّ وَعِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ، إِلاّ صَلَّيْتَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَقَضَيْتَ حَوائِجي حَوائِجَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَهـذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذي اَكْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ، اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ، يا ذَا الْجُودِ وَالْكَرَمِ، فَنَسْأَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الاَْجَلِّ الاَْكْرَمِ، الَّذي َخَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ في ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّد وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ، وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ، وَالاْمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ، اَللّـهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواءِ السِّبيلِ، وَاجْعَلْ مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيل، في ظِلٍّ ظَليل، فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَكيلُ، وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفِيْنَ، وَصَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ، اَللّـهُمَّ وَبارِكَ لَنا في يَوْمِنا هَذَا الَّذي فَضَّلْتَهُ، وَبِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ، وَبِالْمَنْزِلِ الْعظيمِ الاَْعْلى اَنْزَلْتَهُ، صَلِّ عَلى مَنْ فيهِ اِلى عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ، وَبالَْمحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً دائِمَةً تَكُونُ لَكَ شُكْراً وَلنا ذُخراً، وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً، وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلى مُنْتَهى آجالِنا، وَقَدْ قَبِلْتَ الْيسيرَ مِنْ اَعْمالِنا، وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ آمالِنا، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيء قَديرٌ، وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ وَسَلَّم .أقول : هذا دعاء الامام موسى بن جعفر (عليه السلام) وكان قد دعا به يوم انطلقوا به نحو بغداد وهو اليوم السّابع والعشرون من رجب وهو دعاء مذخور من أدعية رجب .التماس دعا
عیدتان مبارک
*******
+ نوشته شده در سه شنبه سي و يکم مرداد 1385ساعت 16:33 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(20);
2 نظر
عید مبعث مبارک
عید مبعث مبارک
بسم الله الرحمن الرحیم
اقرا باسم ربك الذى خلق، خلق الانسان من علق، اقرا و ربك الاكرم، الذى علم بالقلم، علم الانسان ما لم يعلم.
سوره مبارکه علق ( آیه 1-5)
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. همان كه انسان را از خون بسته اى خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان كه به وسيله قلم تعليم نمود و به انسان آنچه را نمىدانست، ياد داد.
مبعث پیام آور وحی ، پیامبر نور ورحمت بر مسلمانان جهان مبارک باد
نام : محمد
لقب : مصطفی
کنیه : ابوالقاسم
نام پدر : عبدالله
نام مادر: آمنه
تاریخ ولادت : 17 ربیع الأول
مدت امامت : 23 سال
مدت عمر : 63 سال
تاریخ رحلت : 28 صفر (11 ق)
ستاره ای بدرخشید وماه مجلس شد دل رمیده ما انیس ومونس شد
نگارمن که به مکتب نرفت وخط ننوشت بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد
ببوی او دل بیمار عاشقان چو صبا فدای عارض نسرین وچشم نرگس شد
بعثت» انقلاب بزرگ برضد جهل، گمراهى، فساد و تباهى است.وسزاوار منتگذارى خداوند و در بردارنده حكمت و تربيت است.
محمد به مرز چهل سالگی رسیده بود او هر ساله سه ماه رجب وشعبان ورمضان را در غار حرا ( كوهى در شمال مكه ) به عبادت می گذرانید .
آن شب، شب بيست و هفتم رجب بود که محمد درغار حرا مشغول راز و نياز با خالق محبوب بود، صداي خجسته و با صلابتي را شنید که او را امر به خواندن کرد . بعد از سه مرتبه پيامبر نيز با او خواند ؛ بخوان، بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. همان كه انسان را از خون بسته اى خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان كه به وسيله قلم تعليم نمود و به انسان آنچه را نمىدانست، ياد داد.
آري چه شروع زيبا و کاملي . اين آيات از خواندن، خلقت، کيفيت خلقت، شکر و سپاس، علم و دانش و... سخن گفته است، گويي باور خلقت اگر با علم و دانش عجين شود، انسان را به اوج آگاهي مي رساند.
هنگامي كه از غار پايين مي آمد زير بار عظيم نبوت و خاتميت، به جذبه الوهي عشق بر خود مي لرزيد از اين رو وقتي به خانه رسيد به خديجه كه از دير آمدن او سخت دلواپس شده بود گفت:
مرا بپوشان، احساس خستگي و سرما مي كنم!
و چون خديجه علت را جويا شد گفت:
آنچه امشب بر من گذشت بيش از طاقت من بود،امشب من به پيامبري برگزيده شدم!
خديجه كه از شادماني سر از پا نمي شناخت، در حالي كه روپوشی پشمي و بلند بر قامت او مي پوشانيد گفت:
من مدتها پيش در انتظار چنين روزي بودم مي دانستم كه تو با ديگران بسيار فرق داري، اينك به پيشگاه خدا شهادت مي دهم كه تو آخرين رسول خدايي و به تو ايمان مي آورم.
پس از آن علي كه در خانه محمد بود با پيامبر بيعت كرد.
بعد از آن پیامبر اکرم (ص) از جانب خداوند مأموریت یافت تا خویشاوندان خود را به اسلام دعوت کند که این دعوت از دو جهت حائز اهمیت بود :
1- دعوت اقوام می توانست در شروع کار پشتوانه خوبی باشد واگر آنها دعت پیامبر (ص) را لبيک مي گفتند، شايد کفار مکه جرأت آن همه جسارت را به خود نمي دادند.
2- خانواده و اقوام اولين زير ساختاري است که بايد اصلاح شود تا جامعه روند اصلاحي خود را زودتر طي کند.
با مطالعه در آيات قرآن هدف ارسال رسولان به خوبي مشخص مي شود و آن دستيابي مردم به فهم و درک اجتماعي براي اقامه عدل و قسط است. از بين بردن شرک ، احسان به والدين ، وفا به عهد الهي، عدم خيانت به مال يتيم ، اجتناب از همه زشتي ها، ممانعت از آدمي کشي ، صدق و راستي و دوري از دروغ ، ممانعت از فرزندکشي و...
تهیه وتنظیم : فرشته خدائی فر
********************************************************
نظر بدهید
مثنوی عرفان
بسم الله الرحمن الرحیم
از کلیات میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی ، یکی مثنوی عرفان اوست ، که در نوع خود بی نظیر و در دقایق عرفانی بی بدیل است ، در این مثنوی مرزی میان حقیقت و مجاز یا تخیل و واقعیت، ایجاد کرده است و وهم و گمان عقلا را مورد نقد قرار می دهد، که در واقع آنچه ما پنداشته ایم همان است که می باشد، یا نه ؟!
بی خبر نشئه ای کنار شطی
به سر انگشت می کشید خطی
گه ز خطش مربعی می جست
گه مثلث به نقش می پیوست
گاه می زد مخمسی به حواس
گه مسدس شدی جهان قیاس
همچنان در خیال تکرارش
محو می کرد دست بیکارش
روزی از پرده ی جنون خیال
شکلی آمد به معرض تمثال
خط آن شکل تا به مسطر زد
دید شخصی ز آب سر بر زد
اضطرابی فشرد اعضایش
لرزه چون موج در سراپایش
بانگ زد کای ستمگر بیکار
زین خطوطم چه می دهی آزار
هر الف کز خط تو گشته عیان
بر سراپای من شکسته سنان
مرد ابله وقوع این تهدید
اثر شغل پوچ خود فهمید
گردن عجز کرد مایل خم
دست ها چون مژه نهاد به هم
که من از دستگاه بیکاری
دارم اینجا خیال سرخاری
دست بیکار تا نباید سود
فرحتم شغل این عمل فرمود
نیستم مست ناشکیبایی
بعد ازین آن کنم که فرمایی
گفت این نقش محو کن زودش
برد فرمان آنچه فرمودش
چون به حک داد خط به حکم ضرور
گشت آن شخصش از نظر مستور
ساعتی ناگذشته زان تهدید
دلکشی ها به خط کشی گردید
بی تحاشی دوباره زین آهنگ
آرزو چون قلم به خط زد چنگ
نقش کارش نکرده رفع حجاب
که شد آن شخص بی نقاب از آب
گفت باز این چه نقش بندی هاست
سعی باطل نگفتمت که خطاست
خط به حک داد بار دیگر هم
شخص را نیز دید عکس عدم
لیک بیکاری اش نداشت ضرور
همچنان غیر خط کشی منظور
هر گه آن نقش بر زمین می بست
صورت غیبش از کمین می جست
می شدی بی گمان معاینه اش
همچو تمثال پیش آینه اش
بس که از هیبتش هراس کشید
قطع شغل هوس نمود و رمید
این حقیقت طریق افسانه
داشت با آشنا و بیگانه
می کشید آن خیال خواب نظیر
هر کسی را به وهمی از تعبیر
عالمی خنده بر جنونش داشت
قصه ی پوچ سرنگونش داشت
بر زبان ها ثمر شد افسونش
منتشر گشت حرف مجنونش
تا به اسناد قدرت تکسیر
ماجرایش گشود بال صفیر
گفت استاد از آن نوا سازی
زد به افسوس سودن آغازی
کای جنون فطرت آن موکل بود
متعلق بر آن شمایل بود
شخص مظروف بود و تابع ظرف
همچو معنی رهین صورت حرف
گر نمی دادی آن حروف به حک
بود محکومت آن ملک بی شک
گنجی از غیب در کف آوردی
وز بلاهت کلید کم کردی
اگر ادراک رهبرت می بود
آن موکل مسخرت می بود
تا قیامت حصول نقش مراد
داد اقبال قدرتت می داد
ابله از آگهی به خود بالید
باز خط بر کنار شط گردید
مدتی خامه در تلاش شکست
دیگر آن نقش اتفاق نبست
دست می سود و هیچ سود نداشت
شعله ی جسته رنگ دود نداشت
آب شد خشک و بحر ماند ز نم
لفظ گم گشت و رفت معنی هم
پس درین کارخانه ی نیرنگ
دارد اشکال صد هزار آهنگ
دل که عرش بنای قدرت هاست
زین نقوش غریب چهره گشاست
هر که را زین بهار قدرت رنگ
عزم شوقی زند در آینه چنگ
بی تکلف حقیقت اقبال
پرده بر داردش ز علم مثال
زین صفت فطرت سلیمانی
کرد قدرت به خاتم ارزانی
بهر تسخیر عالم اوهام
تقشی آراست از توجه تام
که وحوش و طیور و آب و هوا
همه را یافت تابع ایما
تا نفس داشت حکم ها می راند
رنگ چندین بهار می گرداند
اثر نقش کارها دارد
رنگ بستن بهارها دارد
قدرت نقش تا نمایان شد
اهرمن صورت سلیمان شد
در نفس نغمه هاست بی تکرار
کیست محرم نوای این اسرار
عالمی علم و جهل می خواند
این ورق جز نفس که گرداند.
****
آنچه خواندید یکی از حکایات عارفانه ی بیدل در مثنوی "عرفان" بود
گر چه آثار این شاعر کمی غیر قابل تفسیر به نظر می آید اما می شود با آشنا شدن با معیارهای ادبی – عرفانی بیدل در آثارش پی به اسرار آنها برد.
دوستانی که در زمینه ی آثار منظوم یبدل نقد و نظری دارند به نشانی زیر بفرستند تا در وبلاگ های اینجانب به خصوص وبلاگ "یبدلانه" گنجانده شود:
Saapen@gmail.com
با تشکر و سپاس:
قم – سید علی اصغر موسوی "سعا"
****
******
+ نوشته شده در سه شنبه سيزدهم تير 1385ساعت 18:15 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(17);
7 نظر
نفرت
چقدر می تواند "نفرت" وسعت داشته باشد ؟!
من به وسعت هزار برابر بیشتر از طمع اسراییلی ها (صهیونیزم )
از آنها نفرت دارم !
الا لعنه الله علی القوم الظالمین !
آمین !
+ نوشته شده در يکشنبه يازدهم تير 1385ساعت 2:37 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(16);
یک نظر
عظمت حضرت زهرای مرضیه (س)
السلام علیک یا فاطمه الزهرا ء
***********
مشابهة الزهراء للنبي صلى الله عليه وسلم
اخرج الإمام احمد في المسند عن انس بن مالك قال : لم يكن احد أشبه برسول الله صلى الله عليه وسلم من الحسن بن علي وفاطمة ، صلوات الله عليهم أجمعين ) .
وروى أبو داود في سننه عن عائشة قالت : ما رأيت أحدا أشبه سمتا ودلا وهديا برسول الله صلى الله عليه وسلم في قيامها وقعودها من فاطمة بنت رسول الله قالت : وكانت إذا دخلت على النبي صلى الله عليه وسلم قام إليها فقبلها وأجلسها في مجلسه ) .
وفي رواية الحاكم في المستدرك عن عائشة : ما رأيت أحدا أشبه كلاما وحديثا من فاطمة برسول الله صلى الله عليه وسلم وكانت إذا دخلت عليه رجب بها وقام إليها ، فاخذ بيدها فقبلها وأجلسها في مجلسه ) .
وفي رواية أخري ( للحاكم أيضا ) زيادة ( وكانت هي إذا دخل عليها رسول الله صلى الله عليه وسلم
- ص 157 -
قامت إليه مستقبلة وقبلت يده ) .
وروى البخاري والترمذي عن عائشة انها قالت ( ما رأيت أحدا من الناس كان أشبه بالنبي صلى الله عليه وسلم كلاما، ولا حديثا ولا جلسة من فاطمة ، قالت : وكان النبي صلى الله عليه وسلم إذا رآها أقبلت رحب بها ثم إليها فقبلها ، ثم اخذ بيدها فجاء بها حتى يجلسها في مكانه ، وكانت إذا أتاها النبي صلى الله عليه وسلم رحبت به ثم قامت إليه فقبلته ).
الزهراء بضعة رسول الله صلى الله عليه وسلم
اخرج الإمام مسلم في صحيحه عن المسور بن مخرمة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ( انما فاطمة بضعة مني ، يؤذيني ما آذاها ) .
وفي رواية عن الإمام احمد من حديث المسور بن مخرمة ( فاطمة بضعة مني يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ) ، وفي صحيح البخاري ( فاطمة بضعة مني ، فمن أغضبها فقد أغضبني ) .
وروى الحاكم في المستدرك عن السور بن مخرمة انه بعث إليه بن حسن يخطب ابنته فقال له : قل له فليلقاني في العتمة قال : فلقيه فحمد الله السور وأثنى عليه ثم قال : أما بعد ايم الله ما من نسب ولا سبب ولا صهر أحب إلي من نسبكم وسببكم وصهركم ، ولكن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال : ( فاطمة بضعة مني يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ، وان الأنساب يوم القيامة تنقطع غير نسبي وسببي وصهري ، وعندك ابنتها ، ولو زوجتك لقبضها ذلك ، فانطلق عاذرا له ) .
وفي رواية للإمام احمد ( فاطمة بضعة مني ، يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ، وان الأنساب تنقطع يوم القيامة ، غير نسبي وسببي وصهري ) .
واخرج مسلم في صحيحه ان رسول الله صلى الله عليه وسلم قال : ( إنما فاطمة بضعة مني يريبني ما رابها ، ويؤذيني ما إذاها ) .
وروى الترمذي في الجامع الصحيح ( إنما فاطمة بضعة مني ، يؤذيني ما إذاها ، وينصبني ما انصبها ) .
وعن مجاهد قال : خرج النبي صلى الله عليه وسلم وهو آخذ بيد فاطمة ، فقال : من عرف هذه عرفها ، ومن لم يعرفها فهي فاطمة بنت محمد ، وهي بضعة مني ، وهي قلبي ، وروحي التي بين جنبي ، فمن آذاها فقد آذاني ، ومن آذاني فقد آذى الله تعالى ) ، هذا ولما اقسم ( أبو لبابة )
- ص 158 -
عندما ربط نفسه في المسجد ، الا يحله احد الا رسول الله صلى الله عليه وسلم وجاءت فاطمة لتحله فأبى ، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم انما فاطمة بضعة مني ، فحلته .
يقول السهيلي في الروض الانف بعد ذلك ، فصلى الله عليه ، وعلى فاطمة ، فهذا حديث يدل ان من سبها فقد كفر ، وان من صلى عليها ، فقد صلى على أبيها ، صلى الله عليه وسلم .
الزهراء أحب الناس إلى النبي صلى الله عليه وسلم
اخرج الطبراني في الأوسط عن أبي هريرة قال ، قال علي : ( يا رسول الله ، أينا أحب إليك ، أنا أم فاطمة ، قال صلى الله عليه وسلم فاطمة أحب إلى منك ، وأنت اعز علي منها ) .
وروى ابن عبد البر في الاستيعاب سئلت عائشة ، رضي الله عنها ، أي الناس كان أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم قالت : ( فاطمة ، قيل فمن الرجال ، قالت زوجها إذ كان ما علمه ، صواما قواما ) .
وروى الحاكم في في المستدرك ، وصححه بسنده عن جميع بن عمير، قال : دخلت مع أمي على عائشة ، فسمعتها من وراء الحجاب ، وهي تسألها عن علي ، فقالت : ( تسألينني عن رجل ، والله ما اعلم رجلا كان أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم من علي ، ولا في الأرض امرأة كانت أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم من فاطمة ).
وروى الحاكم في المستدرك عن عمر انه دخل على فاطمة ، رضي الله عنها ، فقال : ( يا فاطمة والله ما رأيت أحدا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، والله ما كان احد من الناس بعد ابكي صلى الله عليه وسلم أحب إلي منك ) .
وروى عن عائشة ، رضي الله عنها ، قالت ، قلت يا رسول الله ، مالك إذا قبلت فاطمة جعلت لسانك في فيها مانك تريد ان تلعقها عسلا ، فقال صلى الله عليه وسلم : انه لما اسري بي أدخلني جبريل الجنة فناولني تفاحة فأكلتها ، فكلما اشتقت إلى تلك التفاحة قبلت فاطمة فأصبت من رائحتها رائحة تلك التفاحة ) .
وروى المحب الطبري في ( ذخائر العقبى في مناقب ذوي القربى ) عن أسامة بن زيد عن علي قال قلت : يا رسول الله ، أي اهلك أحب إليك ، قال صلى الله عليه وسلم فاطمة بنت محمد ) .
وروى ابن عساكر عن علي عن النبي صلى الله عليه وسلم انه قال : ( أحب أهلي إلي فاطمة ) .
- ص 159 -
وروى الحاكم في المستدرك بسنده عن أبي ثعلبة الخشني قال : ( كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا رجع من سفر أو غزاة ، أتى المسجد فصلى ركعتين ، ثم ثنى بفاطمة ، ثم يأتي أزواجه ) .
وعن ابن عمر بسنده انه قال ( ان النبي صلى الله عيه وسلم كان إذا سافر كان آخر الناس عهدا به فاطمة ، وإذا قدم من سفر كان أول من الناس به عهدا فاطمة رضي الله تعالى عنها ) .
وروى المحب الطبري في الذخائر عن ثوبان انه قال ( كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا سافر ، آخر عهده إتيان فاطمة ، وأول من يدخل عليه إذا قدم فاطمة ، عليها السلام ) .
وروى الطبراني والهيثمي عن ابن عباس قال : ( دخل رسول الله صلى الله عليه وسلم على علي وفاطمة وهما يضحكان فلما رأيا النبي سكتا ، فقال لهما النبي صلى الله عليه وسلم مالكما ، كنتما تضحكان فلما رأيتماني سكتا ، فبادرت فاطمة فقالت : بابي أنت يا رسول الله ، قال هذا ( مشيرة إلى علي ) أنا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، فقلت : بل أنا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، فتبسم رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال يا بنية رقة الولد ، وعلي اعز علي منك )
*****
من شبکه الشیعه العالمیه :
http://shiaweb.org
****
السلام عليكِ أيتها الشهيدة المظلومة ، السلام عليك يا بنت رسول الله يا فاطمة الزهراء يا ممتحنة امتحنك الله الذي خلقكِ فوجدكِ لما امتحنك صابرة
اعظم الله اجورنا واجورکم
یا مولانا المهدی (عج)
*********
*****************
+ نوشته شده در پنجشنبه هشتم تير 1385ساعت 1:7 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(15);
4 نظر
صبر جمیل فاطمه(س)
امان از جدایی !
امان از بغض های شبانه ی بقیع !
امان از بغض هایی که خاموش ست؛
امان از داغی که در دل زینب (س) است چگونه سر به شانه ی تنهایی نگذارد کسی که از هستی خویش جدا شده است؟!
چگونه ناله نکند آن که امانت بی دلیل الهی را شکسته بال و حزین، به آسمان سپرده است؟!
چگونه به تعزیت ننشیند آنکه صبر جمیل فاطمه (س) را در کبود ترین لحظه ها به تماشا نشسته و عاشقانه به شکیبایی مقدس زهرا(س) ، ایمان آورده است؟!
این شانه های خیبر شکن کیست که از سنگینی اشک ها خم شده است ؟!
این دست های صاحب ذوالفقار مگر نیست که از شدت درد می لرزد ؟!
این زبان آتشین خطبه ها نیست که بغض، مجال آه از گلویش گرفته است؟!
با کدامین چکامه ، این مرثیه را بسرایم که سیل اشک ، هستی مدینه را به یغما نبرد؟!
با کدامین نوحه به تعزیت بنشینم که زمین، گریه های آسمان را تاب آورد؟
بانو! ای مادر احساس های سبز ، ای تبلور عصمت ، بانوی آب و آیینه و ای شرافت آدمی در خاک و افلاک!
اگر برکت دست هایت نبود آسمان، ما را ریزه خوار کدامین "دستاس " می کرد تا با گفتن "یا زهرا(س)" تلخی تمام درد ها را به شیرینی درمان بسپارم.
یا زهرا(س) ، ای آینه لطافت هستی در ضمیر خاک.
**
خورشید، وضو گرفته از راه می رسد. مجال شب، به مناجات کهکشان سپرده شده است و مجال روز، به دعای خورشید؛ خورشیدی که هر روز ، شاهد زشتی و زیبایی مخلوقات است؛ زیبایی کودکان خانه ی زهرا(س) و زشتی دست هایی که آتش به همراه دارند.
خورشید، شرمناک از روی محجوب علی ست ؛ شرمگین خیبر شکنی که به پیامبر قول داده است برابر تمام غم های عالم شکیبایی کند؛ حتی مصیبت زهرا(س) !
خورشید، هر روز به نیابت از شیعیان به تربت پنهان زهرا(س) سلام می کند و گرمای حضور خویش را از آستان کبریایی او می طلبد.
سلام بر تو ای دختر عواطف نبوی (ص)، مهربانترین بانو، یگانه ی هر دو گیتی !
بانو ! نامت بلند در نهانخانه ی تمام گنبد ها؛ نامت به شکوه در زلال تمام آب ها و آیینه ها ؛ داغت را بهانه ای جز زلال اشک ها نیست!
تربت پنهان تو را باید در سودای دل به جستجو پرداخت که عصمت عارفانه ی تو تنها در زلال عاشقانه دل هویدا می شود و بس!
زیارتگاه تو ؛ پاک ترین نقطه از دل مومنان است که با التجا به نامت تمامی دردهای بی درمان را درمان می بخشد و زلال معرفتت با گفتن " یا زهرا(س)" ، بر نگاه ها جاری می شود .
چه دردناک است یاد آوری شهادت تو! چه جانکاه است غربت تو !
بانو! تو را به غربت بقیع، یاورمان باش در مصایب دنیا!
***
+ نوشته شده در شنبه بيست و هفتم خرداد 1385ساعت 23:25 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(14);
2 نظر
قامت صبر
؛؛آه بر خاست برافلاک که آیینه شکست؛؛قامت صبر؛ زدلواپسی سینه ؛ شکست از همان روز؛ خزان شعله غم را افروخت رنگ در ساحت دیرینه ی سبزینه شکست از همان روز؛ به دنبال غروبی غمگین اشک د ر پلک به خون خفته ی آدینه شکست از همان روز فقط هیزم دل ها غم شد کعبه را آتش شک ؛ ُحرمت دیرینه شکستآتش از خاطره ی سینه خجالت دارد !بس که در موج نگاهش ؛ دل آیینه شکست د رنگاه سه نفرُ؛ آه ؛ که تنها سه نفر ؟!قامت صبر علی (ع) در حرم سینه شکست ****مصرع اول از : استاد محمد علی مجاهدی ***۱۳۷۸---قم -- سیدعلی اصغر موسوی
+ نوشته شده در جمعه نوزدهم خرداد 1385ساعت 13:29 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(13);
3 نظر
یافاطمه الزهرا (س)
مدینه غربت شب را چه زود پنهان کرد
همین که چشم علی (ع) را ، ستاره باران کرد
نهاد دست بلا ، زخم خاطری بر دل
که تا ابد نشود با سکوت ، درمان کرد
***
بلور باور مردم گرفت ، رنگ غبار
و کفر هم به غلط وارگیش اذعان کرد
حرامیان ثناگو به سجده رو کردند
هوس ، کنار وضو ، خیس ، دست شیطان کرد
چنان به جانب منبر خزید ، ((ابن الوقت))
که آسمان ز تعجب ستاره پنهان کرد
؛ سقیفه ؛ رنگ وقاحت به دست ها بگذاشت
حنای ؛سامریان ؛ صحبت از خدایان کرد
شکست حرمت آیینه را غبار سکوت
دوبار ه نفی تماشا غروب زندان کرد
****
چه مردمان پلیدی که ((آب)) را کشتند!
و((آتش)) از هدفش ادعای ایمان ، کرد
****
۱۳۷۶ - قم
+ نوشته شده در جمعه نوزدهم خرداد 1385ساعت 1:34 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(12);
نظر بدهید
محرم دل
هر که شد محرم دل ، در حرم یار بماند
وانکه این کار ندانست ، در انکار بماند !
+ نوشته شده در دوشنبه پانزدهم خرداد 1385ساعت 3:1 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(11);
نظر بدهید
فریادگر آزادی
سکوت
کم کم همانند عنکبوتی هولناک
به تابیدن تار خویش
مشغول بود!
و شهر، روستا
خوشحالی اش را با عرض و طول
کراوات ها می سنجید!
و یکی از شاه بودن
خوشحال!
فریادی سکوت سرد شبستان را
شکست
و نخستین شمع
به نا م " آزادی "
روشن شد!
و امروز جهان به فریادی
بس " رساتر "
و شمع هایی بس "نورانی تر"
نیاز دارد
تا پیام آور عدالت و آزادی باشد!
***
یاد فریادگر عزت و آزادی
بخیر
رحمة الله علیه
+ نوشته شده در شنبه سيزدهم خرداد 1385ساعت 13:6 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(10);
نظر بدهید
سلام
سلام !
از حسن نظر شما بزرگواران
بی نهایت ممنونم !
***
******
+ نوشته شده در پنجشنبه چهارم خرداد 1385ساعت 13:37 توسط سید علی اصغر موسوی
به بهانه روز تولد چهل سالگی ام
***
آغازی به نام "" چهل سالگی ""
آغاز روزی که برای خودت
بیشتر از پدر و مادر و زن و فرزند مهم تر است .
"روز تولد " !
روز تولدی که به تو بودن بخشید !
صاحب نام و شناسنامه شدی !
گریستن و خندیدن آموختی !
نوازش دیدن و تنبیه شدن !
بالیدن و عاشق شدن !
شکست و اندوه !
و زندگی با کسی که عاشقش نیستی !
....و آنگاه تنها میزبان اندوه هایت :
شعر !
شعر !
و بازهم شعر !
**
چهل سال بیش رفت که من لاف میزنم
کز چاکران پیر مغان ، کمترین منم !
هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش
ساغر تهی نشد ، ز می صاف روشنم
از جاه عشق و دولت رندان پاکباز
پیوسته ، صدر مصطبه ها بود ، مسکنم
در شان من به درد کشی ، ظن بد مبر !
کآلوده گشت جامه ، ولی پاک دامنم
شهباز دست پادشهم ، این چه حالت ست
کز یاد برده اند ، هوای نشیمنم ؟!
حیف است بلبلی چو من ، اکنون درین قفس !
با این لسان عذب ، که خامش چو سوسنم ...
** ( حضرت خواجه –ره - )
*****
آغازین روزهای خرداد ماه سال 1345 (دومین روز )
در روستای "چهارحد " از توابع بخش خرقان ساوه
به دنیا آمدم . خانواده ام روحانی و از سادات "ورچند"
به شمار می آمدند . چهارحد طبیعتی دارد همانند
"دشت مغان " بهارش سبز و دلپسند است .
و از" سه" سالگی به شهر مقدس "قم " نقل مکان کردیم .
البته تابستان هارا بازهم به روستا چهارحد بازمی گشتیم
چون تابستان های قم بی شباهت به "جهنم " بنودند !
(گرچه بنابه حدیث معصومین (ع) یکی از درب های بهشت از قم باز می شود )
تحصیلات و بالیدن از کودکی به نوجوانی واز نوجوانی به جوانی ،
همگی در این دو کان مغایر هم صورت گرفت
"تا اینکه سال 1362 که به خدمت نیروی هوایی در آمدم.
سال 1364 به " جزیره خارک " منتقل شدم
و جای سومی را تجربه کردم که مسیر زندگی ام را به سوی ادبیات (شعر) و
جدی گرفتن آن گشود !
و از خزانی روزهای پاییز سال 1364 تا کنون تنها بهانه برای زیستن ،
همین همنشینی با "حضرت شعر " بوده است !
از آغازین روزهای بهار سال 1358 که جمعه ها برای درختکاری به
روستا های کویری قم می رفتیم تا شب های همان سال ها که با
اسلحه نیمه اتوماتیک "" ام1 "" به گشت می رفتیم ، از سال های جنگ
(( که هنوز هم 70 در صد تنم را در آتش حساسیت هایش می سوزاند
و مجبورم به علت نداشتن دفترچه بیمه خدمات درمانی مبالغ قابل توجهی را
برای درمان مزمن آن خرج کنم ))
تا امروزکه علم "تعهد در ادبیات " را به دوش می کشم !
وبرای سفارش کار و نوشتن مقاله ای
به هر" نامرد" رو میزنم ،
تنها و تنها علتش در خاکی بوده که طبیعت زیبای آن
(( نه دزدی یادم داده نه فریب مردم و نه برای
ریاست ، نه پا بر شانه کسی گذاشتن را ))
طبیعت دودمانم وطبیعت روستا "مرامی " را یادم داد
که(به خاطر خودم و موقعیت شغلی خودم) هیچ کس را فدا نکنم !
**
از ایرانی بودن :" فقرش " به من رسیده !
از مسلمان بودن : " تکلیفش " !
و از شاعر بودن : بیگاری اش !!
***
حاشا به کرمت مملکت ! حاشا !!!
چگونه فرزندان" فریب و ریا" را به "صداقت پیشگان" ترجیح می دهی !
حاشا به کرمت ! ای خاک زیبا ، ای اندوه تنهایی ناصر خسرو !
زخم ناسور سهراب ! غم حافظ ! زهر تیشه فرهاد !
کدامین نامردمی هایت را بشمارم:کجاست امیر کبیر ؟!
کجاست فرخی یزدی ؟!
کجاست حنجره سرخ شعر ؟! کجاست پژواک فریاد من ؟!!!
چه کسی گفته که مهمان نوازی ؟! مهمان نوازی ات در تاریخ
تنها برای چشم آبی ها دلپسند بوده و بس !
***
...و اینک چهلمین سالی که باید چهل "شمع " را بر مزار آرزوهایم روشن نساخته، فرو بنشانم !
دعا کنید این پاک باخته را
که نه" تنعمی " از دنیا گرفت
و نه " نصیبی " از آخرت خواهد داشت !
الهی که همگان "سه چهل سال " از زندگی نصیب ببرند و شما نیز !
یا علی مدد !
+ نوشته شده در سه شنبه دوم خرداد 1385ساعت 0:9 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(8);
14 نظر
سرمه خواب
عکس خورشید در این آینه زندانی نیست
هر چه گفتیم بگو ، صحبت حیرانی ، نیست ؟ !
تو در آن برزخ گیسو ، به سیاهی خرسند
من به دنبال سحرگاه ، که زندانی نیست
نقطه چین است جواب سخنم ، این آژنگ
از همان جنس که پیوسته ، نمی دانی ،نیست !
پیری حوصله را ، فصل سکوتت آورد
جنگ دیوار ودر اینجا ، به غزل خوانی نیست
وقت تنگ است و فراسو ، خطری بی پایان
ترس این قافله از برف زمستانی نیست !
سرمه ی خواب ، مبین چشم به یلدا دارد
صبح ، در پنجره خمیازه ی پنهانی نیست !
با الفبا ، سخن عشق ، میاموز به من
آخر این پیر ، همان طفل دبستانی نیست
((سر زلف تو نباشد ، سر زلفی دیگر
از برای دل ما ، قحط پریشانی نیست)) *۱
**
*۱ بیت از صائب تبریزی (ره)
**
***
۱۳۸۰
+ نوشته شده در دوشنبه يکم خرداد 1385ساعت 12:50 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(7);
نظر بدهید
سید علی اصغر موسوی هستم متولد 2/3/1345 در روستای "چهارحد" بخش خرقان ساوه .در "قم" بالیده و حدود 21 سال در وادی ادبیات (شعر) به سیر وسلوک پرداخته ام . به مدت 11سال نظامی (نهاجا) بودم ودر آنجا بعنوان شاعر گروه پدافند هوایی تهران در مناسبت های مختلف شعر خوانی می کردم .یکی دو سالی هم " مدیر "انجمن بسیجیان اهل قلم قم بودم . گرایشم در شعر بیشتر غزلسرایی بوده و از سال 80 به بعد بیشتر نویسندگی می کنم تا شاعری!وبلاگ های متعددی دارم در موضوعات مختلف ادبی- آیینی و به ارتباطات سالم" اینترنتی" احترام می گذارم . اهل تحقیق و نقد (در ادبیات کهن و معاصر، با گرایش مذهبی ) بوده و دستی هم در "طنز " دارم . عشق (از نوع آسمانیش) را بیشتر دوست می دارم واین وبلاگ را با نام تخلص خود (سعا) ایجاد کرده ام برای آشنایی بیشتر دوستان با بنده. توفیق رفیق راه جملگی تان .××××نه نیازم به خرابات ، نه دیر است و حرمهر کجا نام "علی" برده شود ، نور آنجاست ! یا علی مدد !
تفکر انحرافی !!!
خلاصة محوري الفكر الوهابي
خلاصة محوري الفكر الوهابي
لنلخص مرة أخرى الأسس التي تقوم عليها الرؤية الوهابية ، ولكن ما يهمنا إبرازه هو
التركيز على الآيات التي اعتبروها أدلة على ما ذهبوا إليه ، وعلى ضوء ذلك اعتبروا
نظريتهم نظرية تستند إلى القرآن الكريم في بيانها لحقيقة التوحيد والشرك ، وهو ما
نعتبره تلبيسا قرآنيا لرؤيتهم الخطيرة والخاطئة ، وأوراقنا التي بين يديك تقوم على مناقشة هذا الفهم لتلك الآيات :
فالأساس الأول : يقوم على التمييز بين توحيد الربوبية وتوحيد الألوهية ، فادّعوا أن
مشركي العرب بل أكثر المشركين كانوا موحدين في الربوبية ولكنهم مشركون في الإلوهية ، وأهم الآيات التي اعتمدوا عليها ما كان من قبيل
قوله تعالى ( قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ والأَبْصَارَ وَمَن يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَن يُدَبِّرُ الأَمْرَ فَسَيَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ ) يونس / 31 .
والأساس الثاني : إن حقيقة الشرك بالألوهية لا تقوم على رفض الله الإله الأكبر بل
هي عبادة غير الله معه ، وهي تتحقق بمجرد اتخاذ الوسائط في عبادة الله ، وكثير من
المسلمين باعتبار توسيط الأولياء والصالحين يعدون عبدة لأصحاب القبور ، فيشركون
في الألوهية ولا ينفعهم كونهم يوحدون الله في الربوبية كما لم ينفع مشركي قريش .
....................................................................... الخلل الوهابي في فهم التوحيد القرآني
وأهم ما استدلوا به على هذا المحور الثاني
قوله تعالى ( مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى ) الزمر / 3 ، وقوله تعالى ( وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ ) يونس / 18 ،
وعليه قالوا : لا فرق بين المسلم الذي يقصد صاحب القبر ويدعوه قربة إلى الله والمشرك الذي يعبد الصنم قربة إلى الله .
ولكن كما قلنا ستجد صياغة أخرى وتركيز على محور آخر لموجب الوقوع في شرك العبادة يقوم على اعتبار أن الدعاء عبادة .
وكأن المدخل لذلك يبتني على عدم كفاية آيتي الزلفى والشفعاء ما لم يتبين كون
الفعل الذي فعله المتقرب إلى الله من خلال الوسائط هو عبادة من العبادات لا تجوز إلا لله ،
ولذا أدوا على أن مجرد دعاء موجود غير الله بما لا يقدر عليه إلا الله هو عبادة لهذا
الموجود ، فالعبادة تتحقق بدعاء الولي أو الصالح صاحب القبر ، ولإثبات أن الدعاء بصورة مطلقة عبادة استدلوا
بمثل قوله تعالى ( وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ) غافر / 60 ،
وقوله تعالى ( وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ ) القصص / 88 ،
وقوله عز وجل ( وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ) الجن / 18 .
والخلاصة أنه ينبغي البحث في مفردات أساسية هي ( الرب ) و( الإله ) و( العبادة ) و( الدعاء ) .
ونحن باعتبار نرى أن جوهر خللهم يتركز في تصورات خاطئة عن العبادة والدعاء نركز
على هذه المحاور ، نعم جرت العادة على تقديم الحديث عن الربوبية ، وسنتحدث عنه
ولكن لن نركز عليه لأنه لا يشكل لب الخلل ، وأما البحث في الربوبية وتمييزه عن
شرك الألوهية سواء ثبت صحته أو لم يثبت لا يؤثر في الخلاف الجوهري المتضمن في معرفة التوحيد في العبادة والدعاء والشرك فيهما .
....................................................................... الخلل الوهابي في فهم التوحيد القرآني
فالتمييز السابق بين التوحيدين خاصة عند مشركي قريش أمر قال به كثير من القدماء ،
ولكن التصوير الحراني الوهابي للشرك في العبادة هو الأمر المبتدع الذي لا تجده في
كلمات السابقين ، فلا تجد في أجيال المسلمين قبل زمن ابن تيمية من ذهب إلى ما
ذهب إليه أصحاب هذه الرؤية في فهم حقيقة شرك العبادة أو شرك الألوهية ، وبعبارة
أخرى لم يقل أحد بأن التوجه للشفيع عبادة للشفيع أو دعاء غير الله لمجرد الدعاء
والطلب عبادة للمدعو على النحو الذي أطلقه أصحاب هذه الرؤية ، خلافا لمحور
الربوبية إذ تجد عددا لا بأس به من السابقين اتفق معهم في عد مشركي قريش
موحدين في خالقية الله للكون وتدبيره أموره وأن شركهم كان في العبادة ولكنهم
بطبيعة الحال كما قلنا لم يذهبوا إلى التفسير والتفصيل الوهابي للعبادة وخاصة فيما يتعلق بالدعاء .
ويترتب على ذلك أن البحث في محور الألوهية وحقيقة شرك العبادة لا يتقوم بصحة أو
خطأ رؤيتهم القائلة بأن مشركي قريش كان يوحدون في الربوبية ، بل لو سلمنا بذلك فجوهر الخلل الوهابي في تصوير شرك العبادة .
وعليه لا بد أن نمر سريعا على ما أصروا عليه من فصل توحيد الربوبية عن توحيد الألوهية
ثم ندخل في جوهر الخلل المتمثل في تصويرهم للألوهية والعبادة والدعاء .
والسلام علی من التبع الهدی !
+ نوشته شده در چهارشنبه هشتم آذر 1385ساعت 3:19 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(36);
نظر بدهید
یا علی !
با نام تو ، که نام کلامی مقدس است
با یاد تو ، که یاد سلامی ، مقدس است !
می خواهم از نگاه تو گویم ، برای تو
از عارفانه های بسی ، دل ربای تو
وا می کنم کتاب تو را ، آه می کشم
تصویری از نگاه تو با ماه ، می کشم
نهج البلاغه ، آینه خاطرات کیست !
آیینه ای که نزد تو بودست ، دیدنی ست
با ما بگو ، که لحن کلامت ، کجایی است ؟!
این خطبه ها ، نشانه عشق خدایی است
گویی که پرده از رخ بیداد می کشند
با واژه های خاطره ، فریاد می کشند
تا با شروع خاطره ، آغاز می کنی
دل را اسیر پنجه پرواز می کنی
پرواز در مسیر شروعی که از غدیر
تا کوفه شد ، بهانه یک فصل بی نظیر
فصلی که در فضیلت آن ، مثنوی کم است
فصلی که جاودانه ترین ، فصل عالم است
آغوش ناز سمت شما ، باز می کند
دریا ، به نام آبی خود ، ناز می کند!
باید به احترام شما شعر نغز گفت !
باید بدون واسطه از مغز مغز گفت
جام شما کجا و تماشای ما کجا ؟!
دست شما کجا و تمنای ما کجا ؟!
مهتاب رنگ خورده ، کجا و جمالتان !
خورشید پا برهنه کجا و جلالتان !
سرو از قیام قامتتان ، شرم می کند
کوه از مرام طاقتتان ، شرم می کند
در خاک هم ، به اوج فلک می رسد مرام
هفت آسمان ، به نام شما می دهد: سلام !
گویی فقط به مست خود ، ناز می کنیم
صحبت ز عاشقانه ترین راز می کنیم
ای جلوه ی جمال جمیل پیمبری !
وی حجت جلال جلیل پیمبری !
مولا ، به نام عشق که عاشق ترین تویی
حتی برای خاطره ، لایق ترین تویی !
آنجا که عشق ، نام تو را قاب می کند !
یخ های چشم فلسفه را آب می کند !
آنجا که علم ، پنجه به دیوار می کشد !
از جهل خویش ، ناز نمودار می کشد !
آنجا که مرگ ، پیش تو یک امر ساده است
سرگشته رازهای جهان ، سر گشاده است !
بهتر ، همین که ساده بگویم : امام من !
تقدیم روح پاک تو بادا ، سلام من .
**** ۱۳۸۰-قم
+ نوشته شده در دوشنبه ششم آذر 1385ساعت 4:55 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(35);
یک نظر
یا حسن بن علی (ع)
نسیم سبز
نذر امام مجتبی (ع)***هرجا نسیم سبز صبا موج می زند گویی به یاد روی شما موج می زند !ای بی قرار حسن شما هرچه دلنواز !در کوی تان شمیم خدا موج می زندانگار کهکشان ، به تماشا نشسته استآنجا که داغ خاطره ها موج می زند حتی نگاه آینه از پرتو شما !درحجم سرخ و سبز فضا موج می زندغم های بی بهانه : همین لحظه های تلخ !وقتی درون سینه ما موج می زند _دریا ، کنار ساحل مانده غریب تان !در چشم زائران دعا ، موج می زند .
**********
میلاد سبط اکبر
سید جوانان اهل بهشت
نور چشم مومنان و شیعیان
کریم ال الله
حضرت ابا محمد حسن بن علی (ع) امام المجتبی
مبارک باد
اسعد الله ایامکم
*********************
*********************
امام مظلومی که امشب جز انوار الهی آسمان
و ماه دل انگیز نیمه رمضان
- که چهره از پرتو نگاه امام حسن (ع۹) آراسته است -
مزارش خالی از چراغ اشک زائران مسلمان است !
لعنت خداوند بر کسانی که چشم دیدن
فرزندان پیامبر (ص) را ندارند
لعنت خداوند بر "حرم دارانی" که چراغ حرم را
خاموش می خواهند !
السلام علیک یا مظلوم یا امام المجتبی (ع)
به امید روزی که چلچراغ گلدسته هایت را در تمام حجاز
پرتو افشان ببینیم !
مدد یا مولا
کریم ال الله !
**********
******************************************************
****
دعاء أبي حمزة الثمالي
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 1 إلى 50
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 51 إلى 100
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء البهاء
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
***
(استماع یعنی :گوش کنید)(حفظ یعنی: دانلود کنید )
http://shiaweb.org
التماس دعا !
+ نوشته شده در يکشنبه شانزدهم مهر 1385ساعت 18:9 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(34);
نظر بدهید
امیر من به کدامین پگاه ؟!
امير من به کدامين پگاه می آيی ؟!
... و می رسی ، همه جا ازدحام خواهد شد
پر از تبسم و اشک و سلام خواهد شد
من از نگاه تو صد استعاره خواهیم چید
غزل غزل ، غزلم را ، دوباره خواهم چید
اسیر طرح سپید و قصیده زردم
تو را ندیده بمیرم ، چه سخت بی دردم؟
همیشه گفته ام از قبله گاه می آیی
امیر من ، به کدامین پگاه می آیی؟
هنوز پنجره را خواب صبح می گیرد
بدون دست تو این غنچه زود ، می میرد
کجاست آخر این جاده هر چه می بینم
افق افق شفق از انتظار می چینم
به اشک نازک و آرام کودکان سوگند!
به زخم دست و دل نسل نوجوان سوگند!
به آیه آیه امّن یجیب بیماران
به آه آه یتیمان بی زبان سوگند!
به التهاب گلوهای خسته از فریاد
به انجماد نفس های نیمه جان سوگند!
به ازدحام دعا در نگاه «ندبه» و عهد
به جام جام عطش های آسمان سوگند!
به آبشار نگاه قشنگ آهوها
به التماس دعای پرندگان سوگند!
به دست خالی آنان که آرزو دارند
به روز هرچه سیاه نخورده نان ، سوگند!
به آنکه مثل علی (ع) حامی فقیران است
به نام نامی ات ای «صاحب الزمان» (عج) سوگند!
که از کنار پیمبر (ص) ، طلوع خواهی کرد
شبیه خواجه قنبر ، طلوع خواهی کرد
بساط دکه خورشید ، چیده خواهد شد
فریب سایه تردید ، چیده خواهد شد
غروب بر لب دریا ، سکوت خواهد کرد
میان بهت و تماشا ، سکوت خواهد کرد
و امتحان جدیدی ، شروع خواهد کرد
شب از زمان جدیدی ، شروع خواهد شد....
+ نوشته شده در جمعه چهاردهم مهر 1385ساعت 3:10 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(33);
نظر بدهید
نادعلیا مظهر العجائب
Naadey Ali
! Nade Ali
! Nade Ali
NaadeAliyyan y
Mazharal Ajayeb
Tajidahu Aunun Laka Finnwaeb
Kullu Hamin wa Gamin Sayanjali
Bi Wilayatika
Ya Ali
Ya Ali
Ya Ali
Call Ali
Call Ali
Call aloud to Ali
Who is the epiphanic source of wonders
You shall surely find him helping in your troubles
All grief and anxiety will disappear
Your power and Authority
ya Ali
ya Ali
ya Ali
**
نادعلیا مظهر العجائب....
****
دعاء أبي حمزة الثمالي
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج حسين غريب
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 1 إلى 50
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء الجوشن الكبير من فصل 51 إلى 100
الحاج ميثم كاظم
استماع
حفظ
دعاء البهاء
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
دعاء الافتتاح
الحاج باسم الكربلائي
استماع
حفظ
***
(استماع یعنی :گوش کنید)(حفظ یعنی: دانلود کنید )
http://shiaweb.org
التماس دعا !
Naadey Aliyyan
Mazharal Ajayeb
Tajidahu Aunun Laka Finnwaeb
Kullu Hamin wa Gamin Sayanjali
Bi Wilayatika
Ya Ali
Ya Ali
Ya Ali
Call Ali
Call Ali
Call aloud to Ali
Who is the epiphanic source of wonders
You shall surely find him helping in your troubles
All grief and anxiety will disappear
Your power and Authority
ya Ali
ya Ali
ya Ali
**
نادعلیا مظهر العجائب....
+ نوشته شده در يکشنبه نهم مهر 1385ساعت 2:2 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(32);
یک نظر
شوخی
به :
جناب بوالفضول الشعرا
*****************
نگو خنده به لب مرده ست ، جانا !
و روزه ، این رمق برده ست ، جانا !
عوارض دارد این عشق الهی
لب و لوچت ، ترک خورده ست ، جانا !
*****************
لب و لوچت ، " ترک " خورده ست ، جا نا ؟
تلنگر می زند بر " این " و " آنا " !
مگر خوردی رطب ، تنها به " خلوت " ؟!
به شعر حضرت " سهراب " ما نا !
****************
+ نوشته شده در پنجشنبه ششم مهر 1385ساعت 16:32 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(31);
4 نظر
رمضان المبارک
ماه مبارک رمضان
ماه نزول قرآن و رحمت الهی ماه سلام آسمان بر بندگان نیکو کار
مبارک باد
امید وارم طاعتتان مورد قبول
حضرت پروردگار قرار گیرد
انشا الله !
+ نوشته شده در پنجشنبه ششم مهر 1385ساعت 1:28 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(30);
یک نظر
یادمان
یادمان
بسم رب الشهداء
یاد همقطاران رفته تا ملکوت بخیر !
از همکلاسی وهم محلی تا همکاران پدافند هوایی نیروی هوایی
سلام و درود و صلوات به روح بلندشان که غریبانه و گمنام
رفتند به دیاری که نام آشنای تمام کاینات است
یعنی : جوار حضرت دوست !
می دانستم که بدم !!
اما گمان نمیکردم اینقدر !!
که خدا از خوبان جدا کرده گرفتار بدان کند !
من تظاهر نمیکنم
آنهایی که در آن حال و هوا بودند می دانند
که چه بچه های نازنینی را از دست دادیم
تا امروز "عده ای "وارث در آمد های کلان این سر زمین بشوند !
آقا زاده های زمین خوار !!!
آقا زاده های مدیر عامل !!!!
آقا زاده های شرکت های کلان صنعت نفت و گاز!!!!
آقا زاده های صاحب پاساژ !!!
......
یادشان بخیر !
یاران با صفا ی بسیجی و پدافندی
یاد ونامشان فراموش روزگاران مباد
انشا الله
*****
+ نوشته شده در شنبه يکم مهر 1385ساعت 5:30 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(29);
یک نظر
یادمان
یادمان
بسم رب الشهداء
یاد همقطاران رفته تا ملکوت بخیر !
از همکلاسی وهم محلی تا همکاران پدافند هوایی نیروی هوایی
سلام و درود و صلوات به روح بلندشان که غریبانه و گمنام
رفتند به دیاری که نام آشنای تمام کاینات است
یعنی : جوار حضرت دوست !
می دانستم که بدم !!
اما گمان نمیکردم اینقدر !!
که خدا از خوبان جدا کرده گرفتار بدان کند !
من تظاهر نمیکنم
آنهایی که در آن حال و هوا بودند می دانند
که چه بچه های نازنینی را از دست دادیم
تا امروز "عده ای "وارث در آمد های کلان این سر زمین بشوند !
آقا زاده های زمین خوار !!!
آقا زاده های مدیر عامل !!!!
آقا زاده های شرکت های کلان صنعت نفت و گاز!!!!
آقا زاده های صاحب پاساژ !!!
......
یادشان بخیر !
یاران با صفا ی بسیجی و پدافندی
یاد ونامشان فراموش روزگاران مباد
انشا الله
*****
+ نوشته شده در شنبه يکم مهر 1385ساعت 5:30 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(28);
نظر بدهید
نگاهت
غزل های نا نوشته اند
ومن
بخاطر نوشته هایم
یک دقیقه سکوت می کنم !
سکوت !
****
...نوبت شعر خوانی تو می رسد
ومن، فقط نگاهت می کنم !
نوبت شعر خوانی من می رسد
اما
...تو رفته ای !
*********************
قم---۶۱/۴/۱۳۸۲
+ نوشته شده در جمعه سي و يکم شهريور 1385ساعت 5:15 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(27);
یک نظر
تریبون
تریبون
آمد ، رسید پشت تریبون ، ولی سکوت ...؟!
انگار ، بازهم شده افسون ، ولی سکوت -
جاری ، دوباره ، رود عرق روی گونه هاش
مثل گلاب وا شده در خون ، ولی سکوت ،
این بار ، لحظه ای به لبش جان تازه داد
لرزان شروع کرد که جیحون... ولی سکوت -
دیدم گرفت راه نفس را ، که سال هاست !
فریاد می کشم به تو گردون ! ولی سکوت ،
فرصت نمی دهد که بگویم: دلم گرفت !
من آمدم به پشت تریبون ، ... ولی ، سکوت ...
*******
قم- ...۴/۳/۱۳۸۰
+ نوشته شده در پنجشنبه سي ام شهريور 1385ساعت 16:42 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(26);
نظر بدهید
تریبون
تریبون
آمد ، رسید پشت تریبون ، ولی سکوت ...؟!
انگار ، بازهم شده افسون ، ولی سکوت -
جاری ، دوباره ، رود عرق روی گونه هاش
مثل گلاب وا شده در خون ، ولی سکوت ،
این بار ، لحظه ای به لبش جان تازه داد
لرزان شروع کرد که جیحون... ولی سکوت -
دیدم گرفت راه نفس را ، که سال هاست !
فریاد می کشم به تو گردون ! ولی سکوت ،
فرصت نمی دهد که بگویم: دلم گرفت !
من آمدم به پشت تریبون ، ... ولی ، سکوت ...
*******
قم- ...۴/۳/۱۳۸۰
+ نوشته شده در شنبه بيست و پنجم شهريور 1385ساعت 5:26 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(25);
2 نظر
تبریک
تبریک
یاران همراه
فرارسیدن روز شعر و ادب
را - ضمن تواضع به پیشگاه استاد شهریار (ره) -
به شما فرهیختگان دوستدار شعر و ادب پارسی
تبریک عرض می کنم !
شاد زی
در پناه حق زی !
مولا مدد !
*****
+ نوشته شده در پنجشنبه بيست و سوم شهريور 1385ساعت 5:26 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(24);
یک نظر
انتظار
شعله زاری از :گريه های بی قرار بر نگاهمان می رويد تا در مقدمه انتظار ، آرزوی آمدنت را با فانوس مژگان تزيين کنم !
ای تمام آرزو ؛ مثل آرزوی باران در خشکسالی بدون عدالت !
ای تمام اميد مثل اميد رهايی از تنگناهای نا باورانه ی جهل!
ای تمام انتظار رسيدن به خط پايان، به خط پيروزي، به لحظه های آغازين سپيده ؛ سپيده ای که رستاخيز عدالت را همراه خواهد داشت!
مولا جان !
تويی که دست دعا هر کس، گرفته سوی تماشايت
شبيه آينه می خواهد تو را ،هميشه تماشايی!
تويی که می شکنی آخر ، سکوت سرد شبستان را
و رنگ عاطفه می گيرد ، حضور آن ((يد بيضايی))
مولا جان ! کجاست بهار آمدنت ، تا جاده های سبز تماشا را به تماشا بنشينم!
تو را قسم به دست های خالی سرشار از قنوت!
تو راقسم به چشم های بارانی لبريز از انتظار!
تو را قسم به مويه های غريبانه ی ندبه !
بيا ، تا طعم تلخ رنج ها ،با ديدن تو شيرين شوند !
بيا ، تا از تمام لغت نامه ها ، واژه انتظار را خط بزنيم !
بيا ، تا از دست هايت بهار ، از نگاهت زندگی و از حضور ت عدالت بچينیم!
درياب چشم هايی را که از(( فلسطين )) تا ((کشمير )) ، به خاطر عدالت ، به جاده های انتظار خيره مانده اند
درياب دست های تاول زده ای را که از ((سودان )) تا(( آلبانی ))، به خاطر لقمه ای نان به کام آتش ميروند!
درياب جهانی را که از ((ايسلند)) تا ((دماغه اميد)) در انتظار عدالت می سوزدو مستکبران ابر جنايت احساساتش را به بازی می گيرند!
درياب شانه های خسته ای را که در طول تاريخ ، زخم های بی شماری را تحمل کرده اند!
تو همان بهار جاودانه ای ..
تو همان عدالت ماندگاری .
تو همان جانشين لايق خداوندی که ((زمين)) در انتظارظهورت ، روز شماری می کند !
درود خدا وند بر تو باد، در هر حالی که هستی و در هر حالی که خواهی بود !
تو را می ستايم تو را که وارث عشق در زمينی و کاينات بر وجود تابناکت
هر سحر گاه سلام می کند
و من قنوت می گیرم
اللهم عجل لولیک الفرج
****
*********
+ نوشته شده در پنجشنبه نهم شهريور 1385ساعت 19:13 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(23);
2 نظر
یا حسین !
یا حسین
ای جلوه راستین حقیقت در آیینه زمان !
جز تو کیست امیر کشور دل ؟!
امیری که عاشقانش
گریستن بی اختیار را رمزی برای رسیدن به عشق
به وصال می دانند !
و به خدا که قبل از به دنیا آمدن
عاشقت بوده ام !
بی آنکه از ظرفیت این دل برای پذیرفتن عشق تو آگاه باشم .
****
امشب شب تو ست
شب عشق !
شب عشقبازی با آیینه اشک !
شب کربلایی شدن با یادت !
میلادت مبارک سرور من !
اگر تو نبودی زندگی چه بی ارزش بود .
میلادت مبارک سرورمن !
میلادت مبارک !
چقدر شکوهمند است نوکر تو بودن !
تبارک الله ازین ارادت!
چرا به خود نبالم وقتی تو آقا ی منی !
بابی و امی و نفسی لک الفدا یا اباعبدالله !
یا حسین !
*****
*********
+ نوشته شده در دوشنبه ششم شهريور 1385ساعت 0:32 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(22);
نظر بدهید
آفتاب کربلا
هفتمین بند نی نوا
بشنو از نی ، وسعت پژواک را
انعکاس ناله ی افلاک را
هر صدایی را که تنهایی نهفت
نی ، میان نغمه ها ، همواره گفت:
"وسعت فریاد من ، صبحی پرند؟!
وا کن از دل عقده های دردمند
تا ز هفت اقلیم عالم بگذرم
گرد دل تنگی نگیرد ، باورم"
اوج غم هر چند با ناله یکی ست
خاطرات نی ،فقط در ناله نیست!
ریشه ی اندوه نی ، در نینواست
زخمه هایش خاطرات کربلاست
نی نوازانی که عاشق نیستند
عاشق فصل شقایق نیستند
هر چه دل ، صرف ترنم می کنند!
" بند هفتم" را به لب ، گم می کنند
بند هفتم ، در مقام عاشق است
در مقام عاشقان لایق است
بند هفتم ، نغمه ی شور دل است
قصه ی اشک و عبور محمل است
بند هفتم ، نی نوای سینه هاست
گر یه ی آیینه در آیینه هاست
بند هفتم ، یا همان ...بند عجیب!
مانده همواره به روی نی ، غریب!
غربت آباد نوایش ، بند بند
زخمی فصلی سراسر ، دردمند
ریشه ی هر نغمه در نی ، نینواست
نینوا ، اندوه نسل کربلاست
***
اعیاد شعبانیه و سالروز میلاد حضرت سیدالشهدا(ع) مبارک باد !
+ نوشته شده در جمعه سوم شهريور 1385ساعت 11:52 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(21);
یک نظر
دعای عید مبعث
دعای مخصوص امروز عید مبعث :
في الاقبال وفي بعض نسخ المصباح انّه يستحبّ الدّعاء في هذا اليوم بهذا الدّعاء :يا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ، وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ، يا مَنْ عَفا وَتَجاوَزَ، اُعْفُ عَنّي وَتَجاوَزْ يا كَريمُ اَللّـهُمَّ وَقَدْ اَكْدَى الطَّلَبُ، وَاَعْيَتِ الْحيلَةُ وَالْمَذْهَبُ، وَدَرَسَتِ الاْمالُ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ اِلاّ مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، اَللّـهُمَّ اِنّي اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيْكَ مُشْرَعَةً، وَمناهِلَ الرَّجاءِ لَدَيْكَ مُتْرَعَةً، واَبْوابَ الدُّعاءِ لِمَنْ دَعاكَ مُفتَّحَةً، وَالاِسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مُباحَةً، وَاَعْلَمُ اَنَّكَ لِداعيكَ بِمَوْضِعِ اِجابَة، وَللصّارِخِ اِلَيْكَ بِمَرْصَدِ اِغاثَة، وَاَنَّ فِي اللَّهْفِ اِلى جُودِكَ وَالظَّمانِ بِعِدَتِكَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ، وَمَنْدُوحَةً عَمّا في اَيْدِى الْمُسْتَأثِرينَ، وَاَنَّكَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلاّ اَنْ تَحْجُبُهُمُ الاَْعْمالُ دُونَكَ، وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرّاحِلِ اِلَيْكَ عَزْمُ اِرادَة يَخْتارُكَ بِها، وَقَدْ ناجاكَ بِعَزْمِ الاِرادَةِ قَلْبي، وَاَساَلُكَ بِكُلِّ دَعْوَة دَعاكَ بِها راج بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ، اَوْ صارِخ اِلَيْكَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ، اَوْ مَلْهُوف مَكْرُوب فَرَّجْتَ كَرْبَهُ، اَوْ مُذْنِب خاطِئ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافىً اَتْمَمْتَ نِعْمَتَكَ عَلَيْهِ، اَوْ فَقير اَهْدَيْتَ غِناكَ اِلَيْهِ، وَلِتِلْكَ الَّدعْوَةِ عَلَيْكَ حَقٌّ وَعِنْدَكَ مَنْزِلَةٌ، إِلاّ صَلَّيْتَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَقَضَيْتَ حَوائِجي حَوائِجَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ، وَهـذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُكَرَّمُ الَّذي اَكْرَمْتَنا بِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ، اَكْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَيْنِ الاُْمَمِ، يا ذَا الْجُودِ وَالْكَرَمِ، فَنَسْأَلُكَ بِهِ وَبِاسْمِكَ الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الاَْجَلِّ الاَْكْرَمِ، الَّذي َخَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ في ظِلِّكَ فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلى غَيْرِكَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّد وَاَهْلِ بَيْتِهِ الطّاهِرينَ، وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلينَ فيهِ بِطاعَتِكَ، وَالاْمِلينَ فيهِ بِشَفاعَتِكَ، اَللّـهُمَّ وَاهْدِنا اِلى سَواءِ السِّبيلِ، وَاجْعَلْ مَقيلَنا عِنْدَكَ خَيْرَ مَقيل، في ظِلٍّ ظَليل، فَاِنَّكَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَكيلُ، وَالسَّلامُ عَلى عِبادِهِ المُصْطَفِيْنَ، وَصَلَواتُهُ عَلَيْهِمْ اَجْمَعينَ، اَللّـهُمَّ وَبارِكَ لَنا في يَوْمِنا هَذَا الَّذي فَضَّلْتَهُ، وَبِكَرامَتِكَ جَلَّلْتَهُ، وَبِالْمَنْزِلِ الْعظيمِ الاَْعْلى اَنْزَلْتَهُ، صَلِّ عَلى مَنْ فيهِ اِلى عِبادِكَ اَرْسَلْتَهُ، وَبالَْمحَلِّ الْكَريمِ اَحْلَلْتَهُ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاةً دائِمَةً تَكُونُ لَكَ شُكْراً وَلنا ذُخراً، وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا يُسراً، وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلى مُنْتَهى آجالِنا، وَقَدْ قَبِلْتَ الْيسيرَ مِنْ اَعْمالِنا، وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِكَ اَفْضَلَ آمالِنا، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيء قَديرٌ، وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ وَسَلَّم .أقول : هذا دعاء الامام موسى بن جعفر (عليه السلام) وكان قد دعا به يوم انطلقوا به نحو بغداد وهو اليوم السّابع والعشرون من رجب وهو دعاء مذخور من أدعية رجب .التماس دعا
عیدتان مبارک
*******
+ نوشته شده در سه شنبه سي و يکم مرداد 1385ساعت 16:33 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(20);
2 نظر
عید مبعث مبارک
عید مبعث مبارک
بسم الله الرحمن الرحیم
اقرا باسم ربك الذى خلق، خلق الانسان من علق، اقرا و ربك الاكرم، الذى علم بالقلم، علم الانسان ما لم يعلم.
سوره مبارکه علق ( آیه 1-5)
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. همان كه انسان را از خون بسته اى خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان كه به وسيله قلم تعليم نمود و به انسان آنچه را نمىدانست، ياد داد.
مبعث پیام آور وحی ، پیامبر نور ورحمت بر مسلمانان جهان مبارک باد
نام : محمد
لقب : مصطفی
کنیه : ابوالقاسم
نام پدر : عبدالله
نام مادر: آمنه
تاریخ ولادت : 17 ربیع الأول
مدت امامت : 23 سال
مدت عمر : 63 سال
تاریخ رحلت : 28 صفر (11 ق)
ستاره ای بدرخشید وماه مجلس شد دل رمیده ما انیس ومونس شد
نگارمن که به مکتب نرفت وخط ننوشت بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد
ببوی او دل بیمار عاشقان چو صبا فدای عارض نسرین وچشم نرگس شد
بعثت» انقلاب بزرگ برضد جهل، گمراهى، فساد و تباهى است.وسزاوار منتگذارى خداوند و در بردارنده حكمت و تربيت است.
محمد به مرز چهل سالگی رسیده بود او هر ساله سه ماه رجب وشعبان ورمضان را در غار حرا ( كوهى در شمال مكه ) به عبادت می گذرانید .
آن شب، شب بيست و هفتم رجب بود که محمد درغار حرا مشغول راز و نياز با خالق محبوب بود، صداي خجسته و با صلابتي را شنید که او را امر به خواندن کرد . بعد از سه مرتبه پيامبر نيز با او خواند ؛ بخوان، بخوان به نام پروردگارت كه آفريد. همان كه انسان را از خون بسته اى خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان كه به وسيله قلم تعليم نمود و به انسان آنچه را نمىدانست، ياد داد.
آري چه شروع زيبا و کاملي . اين آيات از خواندن، خلقت، کيفيت خلقت، شکر و سپاس، علم و دانش و... سخن گفته است، گويي باور خلقت اگر با علم و دانش عجين شود، انسان را به اوج آگاهي مي رساند.
هنگامي كه از غار پايين مي آمد زير بار عظيم نبوت و خاتميت، به جذبه الوهي عشق بر خود مي لرزيد از اين رو وقتي به خانه رسيد به خديجه كه از دير آمدن او سخت دلواپس شده بود گفت:
مرا بپوشان، احساس خستگي و سرما مي كنم!
و چون خديجه علت را جويا شد گفت:
آنچه امشب بر من گذشت بيش از طاقت من بود،امشب من به پيامبري برگزيده شدم!
خديجه كه از شادماني سر از پا نمي شناخت، در حالي كه روپوشی پشمي و بلند بر قامت او مي پوشانيد گفت:
من مدتها پيش در انتظار چنين روزي بودم مي دانستم كه تو با ديگران بسيار فرق داري، اينك به پيشگاه خدا شهادت مي دهم كه تو آخرين رسول خدايي و به تو ايمان مي آورم.
پس از آن علي كه در خانه محمد بود با پيامبر بيعت كرد.
بعد از آن پیامبر اکرم (ص) از جانب خداوند مأموریت یافت تا خویشاوندان خود را به اسلام دعوت کند که این دعوت از دو جهت حائز اهمیت بود :
1- دعوت اقوام می توانست در شروع کار پشتوانه خوبی باشد واگر آنها دعت پیامبر (ص) را لبيک مي گفتند، شايد کفار مکه جرأت آن همه جسارت را به خود نمي دادند.
2- خانواده و اقوام اولين زير ساختاري است که بايد اصلاح شود تا جامعه روند اصلاحي خود را زودتر طي کند.
با مطالعه در آيات قرآن هدف ارسال رسولان به خوبي مشخص مي شود و آن دستيابي مردم به فهم و درک اجتماعي براي اقامه عدل و قسط است. از بين بردن شرک ، احسان به والدين ، وفا به عهد الهي، عدم خيانت به مال يتيم ، اجتناب از همه زشتي ها، ممانعت از آدمي کشي ، صدق و راستي و دوري از دروغ ، ممانعت از فرزندکشي و...
تهیه وتنظیم : فرشته خدائی فر
********************************************************
نظر بدهید
مثنوی عرفان
بسم الله الرحمن الرحیم
از کلیات میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی ، یکی مثنوی عرفان اوست ، که در نوع خود بی نظیر و در دقایق عرفانی بی بدیل است ، در این مثنوی مرزی میان حقیقت و مجاز یا تخیل و واقعیت، ایجاد کرده است و وهم و گمان عقلا را مورد نقد قرار می دهد، که در واقع آنچه ما پنداشته ایم همان است که می باشد، یا نه ؟!
بی خبر نشئه ای کنار شطی
به سر انگشت می کشید خطی
گه ز خطش مربعی می جست
گه مثلث به نقش می پیوست
گاه می زد مخمسی به حواس
گه مسدس شدی جهان قیاس
همچنان در خیال تکرارش
محو می کرد دست بیکارش
روزی از پرده ی جنون خیال
شکلی آمد به معرض تمثال
خط آن شکل تا به مسطر زد
دید شخصی ز آب سر بر زد
اضطرابی فشرد اعضایش
لرزه چون موج در سراپایش
بانگ زد کای ستمگر بیکار
زین خطوطم چه می دهی آزار
هر الف کز خط تو گشته عیان
بر سراپای من شکسته سنان
مرد ابله وقوع این تهدید
اثر شغل پوچ خود فهمید
گردن عجز کرد مایل خم
دست ها چون مژه نهاد به هم
که من از دستگاه بیکاری
دارم اینجا خیال سرخاری
دست بیکار تا نباید سود
فرحتم شغل این عمل فرمود
نیستم مست ناشکیبایی
بعد ازین آن کنم که فرمایی
گفت این نقش محو کن زودش
برد فرمان آنچه فرمودش
چون به حک داد خط به حکم ضرور
گشت آن شخصش از نظر مستور
ساعتی ناگذشته زان تهدید
دلکشی ها به خط کشی گردید
بی تحاشی دوباره زین آهنگ
آرزو چون قلم به خط زد چنگ
نقش کارش نکرده رفع حجاب
که شد آن شخص بی نقاب از آب
گفت باز این چه نقش بندی هاست
سعی باطل نگفتمت که خطاست
خط به حک داد بار دیگر هم
شخص را نیز دید عکس عدم
لیک بیکاری اش نداشت ضرور
همچنان غیر خط کشی منظور
هر گه آن نقش بر زمین می بست
صورت غیبش از کمین می جست
می شدی بی گمان معاینه اش
همچو تمثال پیش آینه اش
بس که از هیبتش هراس کشید
قطع شغل هوس نمود و رمید
این حقیقت طریق افسانه
داشت با آشنا و بیگانه
می کشید آن خیال خواب نظیر
هر کسی را به وهمی از تعبیر
عالمی خنده بر جنونش داشت
قصه ی پوچ سرنگونش داشت
بر زبان ها ثمر شد افسونش
منتشر گشت حرف مجنونش
تا به اسناد قدرت تکسیر
ماجرایش گشود بال صفیر
گفت استاد از آن نوا سازی
زد به افسوس سودن آغازی
کای جنون فطرت آن موکل بود
متعلق بر آن شمایل بود
شخص مظروف بود و تابع ظرف
همچو معنی رهین صورت حرف
گر نمی دادی آن حروف به حک
بود محکومت آن ملک بی شک
گنجی از غیب در کف آوردی
وز بلاهت کلید کم کردی
اگر ادراک رهبرت می بود
آن موکل مسخرت می بود
تا قیامت حصول نقش مراد
داد اقبال قدرتت می داد
ابله از آگهی به خود بالید
باز خط بر کنار شط گردید
مدتی خامه در تلاش شکست
دیگر آن نقش اتفاق نبست
دست می سود و هیچ سود نداشت
شعله ی جسته رنگ دود نداشت
آب شد خشک و بحر ماند ز نم
لفظ گم گشت و رفت معنی هم
پس درین کارخانه ی نیرنگ
دارد اشکال صد هزار آهنگ
دل که عرش بنای قدرت هاست
زین نقوش غریب چهره گشاست
هر که را زین بهار قدرت رنگ
عزم شوقی زند در آینه چنگ
بی تکلف حقیقت اقبال
پرده بر داردش ز علم مثال
زین صفت فطرت سلیمانی
کرد قدرت به خاتم ارزانی
بهر تسخیر عالم اوهام
تقشی آراست از توجه تام
که وحوش و طیور و آب و هوا
همه را یافت تابع ایما
تا نفس داشت حکم ها می راند
رنگ چندین بهار می گرداند
اثر نقش کارها دارد
رنگ بستن بهارها دارد
قدرت نقش تا نمایان شد
اهرمن صورت سلیمان شد
در نفس نغمه هاست بی تکرار
کیست محرم نوای این اسرار
عالمی علم و جهل می خواند
این ورق جز نفس که گرداند.
****
آنچه خواندید یکی از حکایات عارفانه ی بیدل در مثنوی "عرفان" بود
گر چه آثار این شاعر کمی غیر قابل تفسیر به نظر می آید اما می شود با آشنا شدن با معیارهای ادبی – عرفانی بیدل در آثارش پی به اسرار آنها برد.
دوستانی که در زمینه ی آثار منظوم یبدل نقد و نظری دارند به نشانی زیر بفرستند تا در وبلاگ های اینجانب به خصوص وبلاگ "یبدلانه" گنجانده شود:
Saapen@gmail.com
با تشکر و سپاس:
قم – سید علی اصغر موسوی "سعا"
****
******
+ نوشته شده در سه شنبه سيزدهم تير 1385ساعت 18:15 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(17);
7 نظر
نفرت
چقدر می تواند "نفرت" وسعت داشته باشد ؟!
من به وسعت هزار برابر بیشتر از طمع اسراییلی ها (صهیونیزم )
از آنها نفرت دارم !
الا لعنه الله علی القوم الظالمین !
آمین !
+ نوشته شده در يکشنبه يازدهم تير 1385ساعت 2:37 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(16);
یک نظر
عظمت حضرت زهرای مرضیه (س)
السلام علیک یا فاطمه الزهرا ء
***********
مشابهة الزهراء للنبي صلى الله عليه وسلم
اخرج الإمام احمد في المسند عن انس بن مالك قال : لم يكن احد أشبه برسول الله صلى الله عليه وسلم من الحسن بن علي وفاطمة ، صلوات الله عليهم أجمعين ) .
وروى أبو داود في سننه عن عائشة قالت : ما رأيت أحدا أشبه سمتا ودلا وهديا برسول الله صلى الله عليه وسلم في قيامها وقعودها من فاطمة بنت رسول الله قالت : وكانت إذا دخلت على النبي صلى الله عليه وسلم قام إليها فقبلها وأجلسها في مجلسه ) .
وفي رواية الحاكم في المستدرك عن عائشة : ما رأيت أحدا أشبه كلاما وحديثا من فاطمة برسول الله صلى الله عليه وسلم وكانت إذا دخلت عليه رجب بها وقام إليها ، فاخذ بيدها فقبلها وأجلسها في مجلسه ) .
وفي رواية أخري ( للحاكم أيضا ) زيادة ( وكانت هي إذا دخل عليها رسول الله صلى الله عليه وسلم
- ص 157 -
قامت إليه مستقبلة وقبلت يده ) .
وروى البخاري والترمذي عن عائشة انها قالت ( ما رأيت أحدا من الناس كان أشبه بالنبي صلى الله عليه وسلم كلاما، ولا حديثا ولا جلسة من فاطمة ، قالت : وكان النبي صلى الله عليه وسلم إذا رآها أقبلت رحب بها ثم إليها فقبلها ، ثم اخذ بيدها فجاء بها حتى يجلسها في مكانه ، وكانت إذا أتاها النبي صلى الله عليه وسلم رحبت به ثم قامت إليه فقبلته ).
الزهراء بضعة رسول الله صلى الله عليه وسلم
اخرج الإمام مسلم في صحيحه عن المسور بن مخرمة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ( انما فاطمة بضعة مني ، يؤذيني ما آذاها ) .
وفي رواية عن الإمام احمد من حديث المسور بن مخرمة ( فاطمة بضعة مني يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ) ، وفي صحيح البخاري ( فاطمة بضعة مني ، فمن أغضبها فقد أغضبني ) .
وروى الحاكم في المستدرك عن السور بن مخرمة انه بعث إليه بن حسن يخطب ابنته فقال له : قل له فليلقاني في العتمة قال : فلقيه فحمد الله السور وأثنى عليه ثم قال : أما بعد ايم الله ما من نسب ولا سبب ولا صهر أحب إلي من نسبكم وسببكم وصهركم ، ولكن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال : ( فاطمة بضعة مني يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ، وان الأنساب يوم القيامة تنقطع غير نسبي وسببي وصهري ، وعندك ابنتها ، ولو زوجتك لقبضها ذلك ، فانطلق عاذرا له ) .
وفي رواية للإمام احمد ( فاطمة بضعة مني ، يقبضني ما يقبضها ، ويبسطني ما يبسطها ، وان الأنساب تنقطع يوم القيامة ، غير نسبي وسببي وصهري ) .
واخرج مسلم في صحيحه ان رسول الله صلى الله عليه وسلم قال : ( إنما فاطمة بضعة مني يريبني ما رابها ، ويؤذيني ما إذاها ) .
وروى الترمذي في الجامع الصحيح ( إنما فاطمة بضعة مني ، يؤذيني ما إذاها ، وينصبني ما انصبها ) .
وعن مجاهد قال : خرج النبي صلى الله عليه وسلم وهو آخذ بيد فاطمة ، فقال : من عرف هذه عرفها ، ومن لم يعرفها فهي فاطمة بنت محمد ، وهي بضعة مني ، وهي قلبي ، وروحي التي بين جنبي ، فمن آذاها فقد آذاني ، ومن آذاني فقد آذى الله تعالى ) ، هذا ولما اقسم ( أبو لبابة )
- ص 158 -
عندما ربط نفسه في المسجد ، الا يحله احد الا رسول الله صلى الله عليه وسلم وجاءت فاطمة لتحله فأبى ، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم انما فاطمة بضعة مني ، فحلته .
يقول السهيلي في الروض الانف بعد ذلك ، فصلى الله عليه ، وعلى فاطمة ، فهذا حديث يدل ان من سبها فقد كفر ، وان من صلى عليها ، فقد صلى على أبيها ، صلى الله عليه وسلم .
الزهراء أحب الناس إلى النبي صلى الله عليه وسلم
اخرج الطبراني في الأوسط عن أبي هريرة قال ، قال علي : ( يا رسول الله ، أينا أحب إليك ، أنا أم فاطمة ، قال صلى الله عليه وسلم فاطمة أحب إلى منك ، وأنت اعز علي منها ) .
وروى ابن عبد البر في الاستيعاب سئلت عائشة ، رضي الله عنها ، أي الناس كان أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم قالت : ( فاطمة ، قيل فمن الرجال ، قالت زوجها إذ كان ما علمه ، صواما قواما ) .
وروى الحاكم في في المستدرك ، وصححه بسنده عن جميع بن عمير، قال : دخلت مع أمي على عائشة ، فسمعتها من وراء الحجاب ، وهي تسألها عن علي ، فقالت : ( تسألينني عن رجل ، والله ما اعلم رجلا كان أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم من علي ، ولا في الأرض امرأة كانت أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم من فاطمة ).
وروى الحاكم في المستدرك عن عمر انه دخل على فاطمة ، رضي الله عنها ، فقال : ( يا فاطمة والله ما رأيت أحدا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، والله ما كان احد من الناس بعد ابكي صلى الله عليه وسلم أحب إلي منك ) .
وروى عن عائشة ، رضي الله عنها ، قالت ، قلت يا رسول الله ، مالك إذا قبلت فاطمة جعلت لسانك في فيها مانك تريد ان تلعقها عسلا ، فقال صلى الله عليه وسلم : انه لما اسري بي أدخلني جبريل الجنة فناولني تفاحة فأكلتها ، فكلما اشتقت إلى تلك التفاحة قبلت فاطمة فأصبت من رائحتها رائحة تلك التفاحة ) .
وروى المحب الطبري في ( ذخائر العقبى في مناقب ذوي القربى ) عن أسامة بن زيد عن علي قال قلت : يا رسول الله ، أي اهلك أحب إليك ، قال صلى الله عليه وسلم فاطمة بنت محمد ) .
وروى ابن عساكر عن علي عن النبي صلى الله عليه وسلم انه قال : ( أحب أهلي إلي فاطمة ) .
- ص 159 -
وروى الحاكم في المستدرك بسنده عن أبي ثعلبة الخشني قال : ( كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا رجع من سفر أو غزاة ، أتى المسجد فصلى ركعتين ، ثم ثنى بفاطمة ، ثم يأتي أزواجه ) .
وعن ابن عمر بسنده انه قال ( ان النبي صلى الله عيه وسلم كان إذا سافر كان آخر الناس عهدا به فاطمة ، وإذا قدم من سفر كان أول من الناس به عهدا فاطمة رضي الله تعالى عنها ) .
وروى المحب الطبري في الذخائر عن ثوبان انه قال ( كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا سافر ، آخر عهده إتيان فاطمة ، وأول من يدخل عليه إذا قدم فاطمة ، عليها السلام ) .
وروى الطبراني والهيثمي عن ابن عباس قال : ( دخل رسول الله صلى الله عليه وسلم على علي وفاطمة وهما يضحكان فلما رأيا النبي سكتا ، فقال لهما النبي صلى الله عليه وسلم مالكما ، كنتما تضحكان فلما رأيتماني سكتا ، فبادرت فاطمة فقالت : بابي أنت يا رسول الله ، قال هذا ( مشيرة إلى علي ) أنا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، فقلت : بل أنا أحب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم منك ، فتبسم رسول الله صلى الله عليه وسلم وقال يا بنية رقة الولد ، وعلي اعز علي منك )
*****
من شبکه الشیعه العالمیه :
http://shiaweb.org
****
السلام عليكِ أيتها الشهيدة المظلومة ، السلام عليك يا بنت رسول الله يا فاطمة الزهراء يا ممتحنة امتحنك الله الذي خلقكِ فوجدكِ لما امتحنك صابرة
اعظم الله اجورنا واجورکم
یا مولانا المهدی (عج)
*********
*****************
+ نوشته شده در پنجشنبه هشتم تير 1385ساعت 1:7 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(15);
4 نظر
صبر جمیل فاطمه(س)
امان از جدایی !
امان از بغض های شبانه ی بقیع !
امان از بغض هایی که خاموش ست؛
امان از داغی که در دل زینب (س) است چگونه سر به شانه ی تنهایی نگذارد کسی که از هستی خویش جدا شده است؟!
چگونه ناله نکند آن که امانت بی دلیل الهی را شکسته بال و حزین، به آسمان سپرده است؟!
چگونه به تعزیت ننشیند آنکه صبر جمیل فاطمه (س) را در کبود ترین لحظه ها به تماشا نشسته و عاشقانه به شکیبایی مقدس زهرا(س) ، ایمان آورده است؟!
این شانه های خیبر شکن کیست که از سنگینی اشک ها خم شده است ؟!
این دست های صاحب ذوالفقار مگر نیست که از شدت درد می لرزد ؟!
این زبان آتشین خطبه ها نیست که بغض، مجال آه از گلویش گرفته است؟!
با کدامین چکامه ، این مرثیه را بسرایم که سیل اشک ، هستی مدینه را به یغما نبرد؟!
با کدامین نوحه به تعزیت بنشینم که زمین، گریه های آسمان را تاب آورد؟
بانو! ای مادر احساس های سبز ، ای تبلور عصمت ، بانوی آب و آیینه و ای شرافت آدمی در خاک و افلاک!
اگر برکت دست هایت نبود آسمان، ما را ریزه خوار کدامین "دستاس " می کرد تا با گفتن "یا زهرا(س)" تلخی تمام درد ها را به شیرینی درمان بسپارم.
یا زهرا(س) ، ای آینه لطافت هستی در ضمیر خاک.
**
خورشید، وضو گرفته از راه می رسد. مجال شب، به مناجات کهکشان سپرده شده است و مجال روز، به دعای خورشید؛ خورشیدی که هر روز ، شاهد زشتی و زیبایی مخلوقات است؛ زیبایی کودکان خانه ی زهرا(س) و زشتی دست هایی که آتش به همراه دارند.
خورشید، شرمناک از روی محجوب علی ست ؛ شرمگین خیبر شکنی که به پیامبر قول داده است برابر تمام غم های عالم شکیبایی کند؛ حتی مصیبت زهرا(س) !
خورشید، هر روز به نیابت از شیعیان به تربت پنهان زهرا(س) سلام می کند و گرمای حضور خویش را از آستان کبریایی او می طلبد.
سلام بر تو ای دختر عواطف نبوی (ص)، مهربانترین بانو، یگانه ی هر دو گیتی !
بانو ! نامت بلند در نهانخانه ی تمام گنبد ها؛ نامت به شکوه در زلال تمام آب ها و آیینه ها ؛ داغت را بهانه ای جز زلال اشک ها نیست!
تربت پنهان تو را باید در سودای دل به جستجو پرداخت که عصمت عارفانه ی تو تنها در زلال عاشقانه دل هویدا می شود و بس!
زیارتگاه تو ؛ پاک ترین نقطه از دل مومنان است که با التجا به نامت تمامی دردهای بی درمان را درمان می بخشد و زلال معرفتت با گفتن " یا زهرا(س)" ، بر نگاه ها جاری می شود .
چه دردناک است یاد آوری شهادت تو! چه جانکاه است غربت تو !
بانو! تو را به غربت بقیع، یاورمان باش در مصایب دنیا!
***
+ نوشته شده در شنبه بيست و هفتم خرداد 1385ساعت 23:25 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(14);
2 نظر
قامت صبر
؛؛آه بر خاست برافلاک که آیینه شکست؛؛قامت صبر؛ زدلواپسی سینه ؛ شکست از همان روز؛ خزان شعله غم را افروخت رنگ در ساحت دیرینه ی سبزینه شکست از همان روز؛ به دنبال غروبی غمگین اشک د ر پلک به خون خفته ی آدینه شکست از همان روز فقط هیزم دل ها غم شد کعبه را آتش شک ؛ ُحرمت دیرینه شکستآتش از خاطره ی سینه خجالت دارد !بس که در موج نگاهش ؛ دل آیینه شکست د رنگاه سه نفرُ؛ آه ؛ که تنها سه نفر ؟!قامت صبر علی (ع) در حرم سینه شکست ****مصرع اول از : استاد محمد علی مجاهدی ***۱۳۷۸---قم -- سیدعلی اصغر موسوی
+ نوشته شده در جمعه نوزدهم خرداد 1385ساعت 13:29 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(13);
3 نظر
یافاطمه الزهرا (س)
مدینه غربت شب را چه زود پنهان کرد
همین که چشم علی (ع) را ، ستاره باران کرد
نهاد دست بلا ، زخم خاطری بر دل
که تا ابد نشود با سکوت ، درمان کرد
***
بلور باور مردم گرفت ، رنگ غبار
و کفر هم به غلط وارگیش اذعان کرد
حرامیان ثناگو به سجده رو کردند
هوس ، کنار وضو ، خیس ، دست شیطان کرد
چنان به جانب منبر خزید ، ((ابن الوقت))
که آسمان ز تعجب ستاره پنهان کرد
؛ سقیفه ؛ رنگ وقاحت به دست ها بگذاشت
حنای ؛سامریان ؛ صحبت از خدایان کرد
شکست حرمت آیینه را غبار سکوت
دوبار ه نفی تماشا غروب زندان کرد
****
چه مردمان پلیدی که ((آب)) را کشتند!
و((آتش)) از هدفش ادعای ایمان ، کرد
****
۱۳۷۶ - قم
+ نوشته شده در جمعه نوزدهم خرداد 1385ساعت 1:34 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(12);
نظر بدهید
محرم دل
هر که شد محرم دل ، در حرم یار بماند
وانکه این کار ندانست ، در انکار بماند !
+ نوشته شده در دوشنبه پانزدهم خرداد 1385ساعت 3:1 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(11);
نظر بدهید
فریادگر آزادی
سکوت
کم کم همانند عنکبوتی هولناک
به تابیدن تار خویش
مشغول بود!
و شهر، روستا
خوشحالی اش را با عرض و طول
کراوات ها می سنجید!
و یکی از شاه بودن
خوشحال!
فریادی سکوت سرد شبستان را
شکست
و نخستین شمع
به نا م " آزادی "
روشن شد!
و امروز جهان به فریادی
بس " رساتر "
و شمع هایی بس "نورانی تر"
نیاز دارد
تا پیام آور عدالت و آزادی باشد!
***
یاد فریادگر عزت و آزادی
بخیر
رحمة الله علیه
+ نوشته شده در شنبه سيزدهم خرداد 1385ساعت 13:6 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(10);
نظر بدهید
سلام
سلام !
از حسن نظر شما بزرگواران
بی نهایت ممنونم !
***
******
+ نوشته شده در پنجشنبه چهارم خرداد 1385ساعت 13:37 توسط سید علی اصغر موسوی
به بهانه روز تولد چهل سالگی ام
***
آغازی به نام "" چهل سالگی ""
آغاز روزی که برای خودت
بیشتر از پدر و مادر و زن و فرزند مهم تر است .
"روز تولد " !
روز تولدی که به تو بودن بخشید !
صاحب نام و شناسنامه شدی !
گریستن و خندیدن آموختی !
نوازش دیدن و تنبیه شدن !
بالیدن و عاشق شدن !
شکست و اندوه !
و زندگی با کسی که عاشقش نیستی !
....و آنگاه تنها میزبان اندوه هایت :
شعر !
شعر !
و بازهم شعر !
**
چهل سال بیش رفت که من لاف میزنم
کز چاکران پیر مغان ، کمترین منم !
هرگز به یمن عاطفت پیر می فروش
ساغر تهی نشد ، ز می صاف روشنم
از جاه عشق و دولت رندان پاکباز
پیوسته ، صدر مصطبه ها بود ، مسکنم
در شان من به درد کشی ، ظن بد مبر !
کآلوده گشت جامه ، ولی پاک دامنم
شهباز دست پادشهم ، این چه حالت ست
کز یاد برده اند ، هوای نشیمنم ؟!
حیف است بلبلی چو من ، اکنون درین قفس !
با این لسان عذب ، که خامش چو سوسنم ...
** ( حضرت خواجه –ره - )
*****
آغازین روزهای خرداد ماه سال 1345 (دومین روز )
در روستای "چهارحد " از توابع بخش خرقان ساوه
به دنیا آمدم . خانواده ام روحانی و از سادات "ورچند"
به شمار می آمدند . چهارحد طبیعتی دارد همانند
"دشت مغان " بهارش سبز و دلپسند است .
و از" سه" سالگی به شهر مقدس "قم " نقل مکان کردیم .
البته تابستان هارا بازهم به روستا چهارحد بازمی گشتیم
چون تابستان های قم بی شباهت به "جهنم " بنودند !
(گرچه بنابه حدیث معصومین (ع) یکی از درب های بهشت از قم باز می شود )
تحصیلات و بالیدن از کودکی به نوجوانی واز نوجوانی به جوانی ،
همگی در این دو کان مغایر هم صورت گرفت
"تا اینکه سال 1362 که به خدمت نیروی هوایی در آمدم.
سال 1364 به " جزیره خارک " منتقل شدم
و جای سومی را تجربه کردم که مسیر زندگی ام را به سوی ادبیات (شعر) و
جدی گرفتن آن گشود !
و از خزانی روزهای پاییز سال 1364 تا کنون تنها بهانه برای زیستن ،
همین همنشینی با "حضرت شعر " بوده است !
از آغازین روزهای بهار سال 1358 که جمعه ها برای درختکاری به
روستا های کویری قم می رفتیم تا شب های همان سال ها که با
اسلحه نیمه اتوماتیک "" ام1 "" به گشت می رفتیم ، از سال های جنگ
(( که هنوز هم 70 در صد تنم را در آتش حساسیت هایش می سوزاند
و مجبورم به علت نداشتن دفترچه بیمه خدمات درمانی مبالغ قابل توجهی را
برای درمان مزمن آن خرج کنم ))
تا امروزکه علم "تعهد در ادبیات " را به دوش می کشم !
وبرای سفارش کار و نوشتن مقاله ای
به هر" نامرد" رو میزنم ،
تنها و تنها علتش در خاکی بوده که طبیعت زیبای آن
(( نه دزدی یادم داده نه فریب مردم و نه برای
ریاست ، نه پا بر شانه کسی گذاشتن را ))
طبیعت دودمانم وطبیعت روستا "مرامی " را یادم داد
که(به خاطر خودم و موقعیت شغلی خودم) هیچ کس را فدا نکنم !
**
از ایرانی بودن :" فقرش " به من رسیده !
از مسلمان بودن : " تکلیفش " !
و از شاعر بودن : بیگاری اش !!
***
حاشا به کرمت مملکت ! حاشا !!!
چگونه فرزندان" فریب و ریا" را به "صداقت پیشگان" ترجیح می دهی !
حاشا به کرمت ! ای خاک زیبا ، ای اندوه تنهایی ناصر خسرو !
زخم ناسور سهراب ! غم حافظ ! زهر تیشه فرهاد !
کدامین نامردمی هایت را بشمارم:کجاست امیر کبیر ؟!
کجاست فرخی یزدی ؟!
کجاست حنجره سرخ شعر ؟! کجاست پژواک فریاد من ؟!!!
چه کسی گفته که مهمان نوازی ؟! مهمان نوازی ات در تاریخ
تنها برای چشم آبی ها دلپسند بوده و بس !
***
...و اینک چهلمین سالی که باید چهل "شمع " را بر مزار آرزوهایم روشن نساخته، فرو بنشانم !
دعا کنید این پاک باخته را
که نه" تنعمی " از دنیا گرفت
و نه " نصیبی " از آخرت خواهد داشت !
الهی که همگان "سه چهل سال " از زندگی نصیب ببرند و شما نیز !
یا علی مدد !
+ نوشته شده در سه شنبه دوم خرداد 1385ساعت 0:9 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(8);
14 نظر
سرمه خواب
عکس خورشید در این آینه زندانی نیست
هر چه گفتیم بگو ، صحبت حیرانی ، نیست ؟ !
تو در آن برزخ گیسو ، به سیاهی خرسند
من به دنبال سحرگاه ، که زندانی نیست
نقطه چین است جواب سخنم ، این آژنگ
از همان جنس که پیوسته ، نمی دانی ،نیست !
پیری حوصله را ، فصل سکوتت آورد
جنگ دیوار ودر اینجا ، به غزل خوانی نیست
وقت تنگ است و فراسو ، خطری بی پایان
ترس این قافله از برف زمستانی نیست !
سرمه ی خواب ، مبین چشم به یلدا دارد
صبح ، در پنجره خمیازه ی پنهانی نیست !
با الفبا ، سخن عشق ، میاموز به من
آخر این پیر ، همان طفل دبستانی نیست
((سر زلف تو نباشد ، سر زلفی دیگر
از برای دل ما ، قحط پریشانی نیست)) *۱
**
*۱ بیت از صائب تبریزی (ره)
**
***
۱۳۸۰
+ نوشته شده در دوشنبه يکم خرداد 1385ساعت 12:50 توسط سید علی اصغر موسوی
GetBC(7);
نظر بدهید
سید علی اصغر موسوی هستم متولد 2/3/1345 در روستای "چهارحد" بخش خرقان ساوه .در "قم" بالیده و حدود 21 سال در وادی ادبیات (شعر) به سیر وسلوک پرداخته ام . به مدت 11سال نظامی (نهاجا) بودم ودر آنجا بعنوان شاعر گروه پدافند هوایی تهران در مناسبت های مختلف شعر خوانی می کردم .یکی دو سالی هم " مدیر "انجمن بسیجیان اهل قلم قم بودم . گرایشم در شعر بیشتر غزلسرایی بوده و از سال 80 به بعد بیشتر نویسندگی می کنم تا شاعری!وبلاگ های متعددی دارم در موضوعات مختلف ادبی- آیینی و به ارتباطات سالم" اینترنتی" احترام می گذارم . اهل تحقیق و نقد (در ادبیات کهن و معاصر، با گرایش مذهبی ) بوده و دستی هم در "طنز " دارم . عشق (از نوع آسمانیش) را بیشتر دوست می دارم واین وبلاگ را با نام تخلص خود (سعا) ایجاد کرده ام برای آشنایی بیشتر دوستان با بنده. توفیق رفیق راه جملگی تان .××××نه نیازم به خرابات ، نه دیر است و حرمهر کجا نام "علی" برده شود ، نور آنجاست ! یا علی مدد !
Subscribe to:
Posts (Atom)
